Η ελπίδα νίκησε σε αυτές τις εκλογές, αλλά φέρνει μαζί πολλές προσδοκίες, υποχρεώσεις και απαιτήσεις. Σαράντα χρόνια μεταπολιτευτικού δικομματισμού έλαβαν τέλος και η Αριστερά σημείωσε μια ιστορική νίκη. Μένει τώρα να αποδείξει υπό το βάρος της διακυβέρνησης ότι παραμένει πιστή στις αξίες, τα προτάγματα και τους αγώνες της όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν παύει να μας προβληματίζει το γεγονός ότι ενώ έχουμε μια Αριστερή πρωτιά σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, η κυβέρνηση σχηματίζεται με την συνεργασία ενός ακροδεξιού- πατριωτικού- εθνικιστικού- λαϊκίστικου πολιτικού μορφώματος παλαιάς κοπής, με εκ διαμέτρου αντίθετες αξίες (πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, στρατός). Η αντιμνημονιακή ρητορική δεν είναι ικανός και αρκετός λόγος συνεργασίας, αλλά βέβαια πρέπει να αναλογιστεί κάποιος-α και τις εναλλακτικές που υπήρχαν.

Αντιλαμβανόμαστε ότι στη παρούσα συγκυρία μια προτεραιότητα και έμφαση πρέπει να δοθεί στην καταπολέμηση του χρέους, της διαφθοράς και της ανεργίας, οι απαιτήσεις όμως και οι προσδοκίες από μια κυβέρνηση Αριστεράς αφορούν εξίσου ζητήματα:

  • κοινωνικής ισότητας και δικαιωμάτων (πχ ιθαγένεια, σύμφωνο συμβίωσης και τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, αποποινικοποίηση χρήσης ουσιών και πλουραλισμός στην απεξάρτηση, νομιμοποίηση κάνναβης, δικαιώματα φυλακισμένων, αποασυλοποίηση, δικαιώματα μειονοτήτων, καταπολέμηση διακρίσεων παντός τύπου),

  • ισονομίας και δικαιοσύνης (πχ φορολόγηση πλούτου ολιγαρχών, εφοπλιστών και εκκλησίας, καταπολέμηση διαφθοράς, αποφασισμός των σωμάτων ασφαλείας και κατάργηση κατασταλτικών δυνάμεων ΕΛΑΣ, πάταξη βίαιης καταστολής),

  • κομβικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων (πχ πλήρης διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους, κατάργηση υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και ριζική μείωση στρατιωτικών δαπανών),

  • μεταναστευτικής πολιτικής (υποδοχή, άσυλο, ένταξη, πολυπολιτισμικότητα).

Εξίσου σημαντικό κεφάλαιο για εμάς είναι το “μοντέλο ανάπτυξης” και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας που θα αναλάβει η καινούργια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛΛ. Η εμμονή στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, τα ζητήματα ΑΟΖ, η συνεχιζόμενη χρήση λιγνίτη και κάρβουνου για ενέργεια, η φοβική κλιματική πολιτική, ο μαζικός τουρισμός, το περιβάλλον ως παραγωγικός πόρος προς εκμετάλλευση και γενικότερα ένα μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που θα στηριχθεί στην ζήτηση (κατανάλωση), που όπως έχουμε εξηγήσει αλλού είναι μη-βιώσιμο, πολύ φοβόμαστε ότι θα οδηγήσουν συνολικότερα σε αδιέξοδα. Πρώτο αρνητικό δείγμα γραφής είναι η δημιουργία ενός υπερυπουργείου που θα περιλαμβάνει ανάπτυξη- βιομηχανία- ανταγωνιστικότητα, γεωργία, τρόφιμα, περιβάλλον, κλιματική αλλαγή και ενέργεια, τομείς συχνά αλληλοσυγκρουόμενοι αναπτυξιακά και πολιτικά. Οι προεκλογικές εξαγγελίες για αυτόνομο υπουργείο περιβάλλοντος πήγαν στο βρόντο ή μάλλον κάμφθηκαν με έναν οικολόγο υφυπουργό.

Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η συγκυβέρνηση είναι μια “κυβέρνηση ευκαιρίας” για να διαπραγματευτεί το χρέος και ότι πολύ σύντομα θα οδηγηθούμε ξανά σε εκλογές για να επιτευχθεί η πολυπόθητη αυτοδυναμία και να είναι εφικτή η υλοποίηση του κοινωνικού προγράμματος το οποίο προσκρούει στα ιδεολογικά στεγανά των ΑΝΕΛΛ. Όπως και να έχει όμως οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες είναι μεγάλες και μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα κριθεί πρώτα απ’ όλα με το αν θα εφαρμόσει αυτά που πρεσβεύει και αγωνίζεται όλα αυτά τα χρόνια.

Το γεγονός ότι περισσότεροι από 288 χιλιάδες συμπολίτες μας είναι πλέον απροκάλυπτα φασίστες και ψήφισαν τη νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση της ΧΑ για άλλη μια φορά μας προβληματίζει για τη συνέχεια, ευχόμαστε όμως να ολοκληρωθεί σύντομα και αποτελεσματικά ο δικαστικός αγώνας για να γίνει πιο εύκολο το έργο της αποδομησής τους.

Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού είναι ανακουφιστικό γεγονός, οι δικές μας ελπίδες όμως δεν βρίσκονται στους θεσμούς αλλά στους ανθρώπους και τα κινήματα. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας και να δημιουργούμε αληθινές δομές που σέβονται την φύση και τον άνθρωπο. Συνεχίζουμε να σπέρνουμε τα σπόρια για έναν άλλο κόσμο από κοινού.