Εγχειρίδιο σε περίπτωση σύλληψης
ΓΕΝΙΚΑ
1. Βασική επιδίωξη της ανάκρισης [είτε γίνεται από την αστυνομία, είτε γίνεται από τον δικαστή] είναι να συλλέξει όσα περισσότερα στοιχεία γίνεται για το ποιος είσαστε, τι κάνετε, για το κάθε τι που θα μπορούσε να ενοχοποιήσει εσάς ή κάποιον άλλο. Θεωρητικά βέβαια, η ανάκριση έχει σκοπό να αποδείξει την ενοχή ή την αθωότητα σας. Η πράξη όμως, έχει αποδείξει πως την αστυνομία πολύ λίγο την ενδιαφέρει η δεύτερη περίπτωση.
2. Η αστυνομία μπορεί να ενεργεί όλες τις ανακριτικές πράξεις και χωρίς εισαγγελική παραγγελία, όταν πρόκειται για αυτόφωρο έγκλημα ή όταν υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή να χαθούν τα ίχνη κάποιου εγκλήματος. Σημαντικό είναι, ότι ο αστυνομικός κρίνει αν υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή, οπότε η αστυνομία έχει πάντα το δικαίωμα της ανάκρισης.

Σύμφωνα με τις διατάξεις του κώδικα ποινικής δικονομίας, αυτοί που μπορούν να κάνουν ανάκριση, είναι ο δικαστής και ο αστυνομικός. Για να γίνει η ανάκριση, πρέπει ο εισαγγελέας να εκδώσει ένα έγγραφο που να απευθύνεται στον τακτικό ανακριτή ή στους αστυνομικούς και να τους εξουσιοδοτεί να κάνουν ανάκριση για μια συγκεκριμένη πράξη. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει στις δύο παραπάνω περιπτώσεις.
3. Όταν ανακρίνεστε, πρέπει να βρίσκεστε διαρκώς σε εγρήγορση. Δεν πρέ­πει να είστε αφελής και να πιστέψετε ότι καταθέτοντας στον ανακριτή θα αποδείξετε την αλήθεια, ότι θα σας καταλάβουν, ότι θα τα καταφέρετε. Οι καλές ανακρίσεις -για εσάς- είναι αυτές που δεν περιέχουν τίποτα. Εκείνες που δεν δίνουν καμία πληροφορία για κανέναν.
Σκοπός της ανάκρισης -για αυτούς- είναι να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες μπορεί για το άτομο σας, για τους αγώνες που συμμετέχετε, τα μέσα που χρησιμοποιείτε. Και όχι μόνο για εσάς, αλλά και για τους φίλους σας, για όλους εκείνους που αγωνίζονται μαζί σας. Μην τους “προσφέρεστε”, μην τους δείξετε καμία οικειότητα.
Όχι μόνο δεν πρέπει να λέτε τίποτα, αλλά πρέπει να είστε ερμητικά κλειστοί. Μην μπερδέψετε όμως, την άρνηση απά­ντησης με μια άσκοπη επιθετικότητα, που θα ανεβάσει τους τόνους χωρίς λόγο. Μην ξεχνάτε ότι παίζετε στο γήπεδο τους. Η ψυχραιμία, η αποφασι­στικότητα και η ξεκάθαρη άρνηση συνεργασίας, είναι η απάντηση στη βία και τις απειλές τους, στις υποσχέσεις και τα ψέματα τους.
 
ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
1. Όταν σας ανακρίνει η αστυνομία, το πρώτο σας μέλημα είναι να μάθετε ποια είναι η θέση σας: αν είστε μάρτυρες, κατηγορούμενοι ή ύποπτοι, αν δηλαδή υπάρχουν ενδείξεις εναντίον σας για κάποια παράνομη πράξη.
2. Αν σας ανακρίνουν ως ύποπτους ή κατηγορούμενους, απαιτείστε αμέσως την παρουσία του δικηγόρου σας. Παλιά αυτό το ξέραμε ως δικαίωμα από τις αμερικάνικες ταινίες και είναι αλήθεια ότι δεν το έγραφε ξεκάθαρα ο νόμος, τώρα όμως, με τη συμφωνία του Σένγκεν είναι δικαίωμα του κατηγορουμένου. Απαιτείστε το και επικοινωνήστε με κάποιον δικηγόρο ή με κάποιον που είστε σίγουροι ότι θα τον ειδοποιήσει.
Το πιο καλό είναι, να τηλεφωνήσετε σε κάποιον, που θα ενημερώσει τόσο τον δικηγόρο σας, όσο και τους στενούς σας συντρόφους. Να θεωρείτε δεδομένο, ότι η αστυνομία θα εντοπίσει αυτόν που καλέσατε. Πρέπει δηλαδή, να συνυπολογίσετε αυτό το γεγονός στην απόφαση σας, με ποιον θα επικοινωνήσετε. Ανάλογα με την υπόθεση μπορεί να τον προσαγάγουν, ώστε να καταθέσει ή ακόμα να ερευνήσουν και το σπίτι του.
Το καλύτερο θα ήταν να έχετε συνεννοη­θεί από πριν με κάποιον φίλο σας, όσον αφορά το δικηγόρο που θέλετε, το άτομο που θα σας επισκέπτεται όσο κρατήστε, τις κινήσεις αλληλεγγύης που επιθυμείτε και με αυτόν να επικοινωνήσετε.
Το τηλεφώνημα πρέπει να είναι γρήγορο και συνοπτικό, χωρίς να παραδέχεστε τίποτα [μπορεί να καταγράφεται και να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας]. Για παράδειγμα, “Με συλλάβανε μόνο μου, στις 10.15 το βράδυ, στην Ιπποκράτους, κατηγορώντας με ότι είχα μια τσάντα με τρεις μολότοφ. Είμαι στο πέμπτο αστυνομικό τμήμα, στα Εξάρχεια. Μου έχουν δώσει την έκθεση σύλληψης, την οποία δεν έχω υπογράψει και μου πήραν απολογία, στην οποία δεν έχω πει τίποτα. Πάρε τον τάδε δικηγόρο, να έρθει αμέσως.” Εκμεταλλευτείτε το, όσο καλύτερα γίνεται.
Αν δεν σας απαγορέψουν δεύτερο, μην το αφήσετε χαμένο.
Η εμπειρία, πάντως έχει δείξει ότι οι αστυνομικοί σας επιτρέπουν να τηλεφωνήσετε, πολύ μετά τη σύλληψη σας. Για να έχουν τον χρόνο να σας πρεσάρουν και να σας έχουν πάρει κατάθεση. Χωρίς να τους πιέζει η παρουσία του δικηγόρου σας.
Αν σας αρνηθούν την παρουσία και την βοήθεια δικηγόρου, ενισχύστε την άρνηση σας να απαντήσετε στις ερωτήσεις τους. Θα έχετε ένα επιχείρημα που θα ακούγεται πιο λογικό στα αυτιά τους. Θα τους εκνευρίζετε λιγότερο, όταν θα απαντάτε “δεν καταθέτω χωρίς το δικηγόρο μου” [πράγμα που δεν ισχύει, αφού ακόμα και με την παρουσία δικηγόρου δεν θα απολογηθείτε στην αστυνομία, αλλά θα περιμένετε το δικαστήριο ή τον ανακριτή], αντί να τους λέτε “δεν απαντάω σε καμία ερώτηση”.
3. Στην περίπτωση που είστε κατηγορούμενοι, η στάση είναι μια. Δεν απαντάται σε καμία ερώτηση, δεν υπογράφεται τίποτα. Δεν ισχύει το: στους μπάτσους μιλάμε μεν, προσέχουμε τι λέμε δε. Αν αρχίσετε να τους λέτε παραμύθια πολύ δύσκολα δεν θα πέσετε σε αντιφάσεις. Να θυμάστε, οι ανακριτές είναι ειδικοί στο να σας κάνουν να μπερδευτείτε.
Σε περίπτωση σύλληψης και απαγγελίας κατηγοριών, κεντρική συμβουλή που πρέπει να διέπει όλη τη στάση σας, είναι η σιωπή σε οποιαδήποτε προσπάθεια των αστυνομικών να σας προσεγγίσουν. Μην απαντάτε σε άλλη ερώτηση πέρα των στοιχείων της ταυτότητας σας [π.χ. ούτε καν αν έχετε αδέλφια, που εργάζεστε κλπ] και γενικά διατηρήστε μια αποστασιοποιημένη στάση [αρνηθείτε κέρασμα καφέ κλπ].
Ακόμα και αν κρίνετε ότι κάτι μπορεί να διευκολύνει τη θέση σας, έχετε κάθε χρονικό περιθώριο να το καταθέσετε αργότερα, αφού θα έχετε μιλήσει με τους συντρόφους σας και το δικηγόρο σας. Μην υπογράψετε κανένα έγγραφο [έκθεση σύλληψης, προανακριτική κατάθεση κλπ]. “Όσο κουρασμένοι και αν είσαστε, κι ακόμη κι αν η υπογραφή αυτή σας παρουσιαστεί ως τυπική διαδικασία, θα πρέπει να θυμόσαστε ότι σημασία για το δικαστήριο έχουν αποκλειστικά τα έγγραφα της δικογραφίας.
Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι το να μη λέτε τίποτα συνήθως σημαίνει ότι τους τσαντίζετε και μπορεί να αρχίσουν να σας χτυπάνε. Καλύτερα Βέβαια το ξύλο που κάποια στιγμή θα σταματήσει, παρά μια προφυλάκιση, μια καταδίκη ή μια μεγάλη ποινή.
Μια καλή τακτική είναι αντί να φωνάζεις: “δεν πρόκειται να πω τίποτα” ή “δεν πρόκειται να συνεργαστώ” και άλλα τέτοια, να λες κάτι διπλωματικότερο του τύπου “αρνούμαι όλες τις κατη­γορίες και δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Αρνούμαι να υπογράψω. Ό,τι έχω να πω, θα το πω στην κύρια ανάκριση και ενώπιον του δικαστηρίου, παρουσία του δικηγόρου μου”.
Αυτό μερικές φορές πιάνει, γιατί ο αστυνομικός που κάνει την προανάκριση, πολλές φορές θέλει απλώς να τελειώνει, οπότε έτσι γράφει αυτά τα λίγα και ξεμπερδεύει.
Μην νομίζετε ότι γενικώς μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε και στο τέλος, αν δεν σας αρέσουν αυτά που είπατε, απλώς να μην υπογράψετε. Ακόμα και αν γίνει έτσι, μπορούν να βεβαιώσουν οι αστυνομικοί τον ανακριτή ή το δικαστήριο, ότι η προανάκριση ολοκληρώθηκε κανονικά και ότι εσείς, απλώς δεν βάλατε υπογραφή, οπότε αυτό θα εκτιμηθεί από το δικαστήριο.
Να έχετε πάντα κατά νου, ότι στο ακροατήριο φράσεις του στυλ: “δεν τα είπα έτσι στην ανάκριση, αλλά έτσι τα γράψανε” δεν ασκούν και μεγάλη επιρροή στην αξιοπιστία του ανακριτικού υλικού.
4. Κάποια στιγμή, θα προσπαθήσουν να σας πάρουν το γραφικό σας χαρακτήρα. Για αυτό το σκοπό θα σας δώσουν ένα ειδικό έντυπο και θα σας πουν να γράψετε ό,τι θέλετε. Αρνηθείτε να γράψετε οτιδήποτε. Μπορεί -τώρα ή στο μέλλον- να ταυτοποιήσουν χειρόγραφα κείμενα με τον γραφικό σας χαρακτήρα, για να στηρίξουν κατηγορίες.
5. Στο αστυνομικό τμήμα, μπορούν να σας αφαιρέσουν όλα τα κινητά αντικείμενα [π.χ. ρολόι, κινητό, χρήματα, κλειδιά]. Απαιτήστε να συνταχθεί σχετικός κατάλογος. Ζητήστε το έντυπο με τα δικαιώματα σου. Αν είσαι γυναίκα, απαίτησε να σου γίνει σωματική έρευνα από γυναίκα αστυνομικό. Είναι παράνομο να γίνει από άντρα.
 
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΡΙΣΗΣ
1.Η αστυνομία ξέρει πάντα, πολύ λιγότερα από αυτά που υποκρίνεται πως ξέρει. Όπως είδατε και παραπάνω, η αστυνομία θα μπορούσε να σας ανακρίνει ως μάρτυρες, ως υπόπτους ή ως κατηγορούμενους. Θα θέλουν να σας κάνουν να πιστέψετε, ότι κάθε μέσο που χρησιμοποιούν για να σας κάνουν να μιλήσετε είναι νόμιμο. Θα σας κάνουν επίδειξη δύναμης και εξουσίας.
Η απειλή να ενοχοποιήσουν εσάς ή κάποιους συντρόφους σας, είναι ένα μέσο να σας κάνουν να πείτε αυτά που δεν ξέρουν. Θα σας απειλήσουν με δίωξη για άρνηση κατάθεσης. Να επιμείνετε σε αυτά που αναφέραμε παραπάνω, σε αυτούς τους απλούς κανόνες. Μια συμπεριφο­ρά σταθερή και συνεπής, απομακρύνει τον κίνδυνο ενοχοποίησης σας. Θα σας κάνουν να αισθανθείτε μόνοι και χωρίς βοήθεια, θα προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι κανείς δεν μπορεί να σας Βοηθήσει και ότι μόνο από αυτούς εξαρτάται να σας αφήσουν ή να σας κρατήσουν. Όταν εκτιμήσουν, ότι με αυτή τη μεταχείριση θα σας έχουν μαλακώσει λιγάκι, θα αλλάξουν τόνο.
Ίσως εμφανιστεί κάποιος αστυνομικός καλός, που θα ενδιαφερθεί για σας, για τις δυσκολίες σας, για τους δικούς σας. Θα περάσει έτσι, η κατάσταση από μια φάση επιθετική σε μια φάση “φιλική”. Είναι μια πολύ “λεπτή στιγμή”. Να είστε πολύ προσεχτικοί και με οξυμένα τα αισθητήρια. Θα προσπαθήσουν να σας μπερδέψουν, να σας απομονώσουν από τους φίλους σας ή τους συντρόφους σας, θα σας καλέσουν να ανοίξετε την καρδιά σας, θα σας προτρέψουν να διαχωρίσετε τις ευθύνες σας.
Αν όλα αυτά δεν φτάνουν για να σας “συμμορφώσουν”, είναι πιθανό και πάλι να σας επιτεθούν στα ίσια. Θα σας κρατήσουν κάτω από πίεση για ώρες, θα σας επαναλάβουν τις ίδιες ερωτήσεις, ξαναρχίζοντας με καινούργια ορμή. Θα προσπαθούν διαρκώς να σας μπερδέψουν, να σας ταπεινώσουν, να σας κουράσουν. Σε πολλές περιπτώσεις, και όλοι το γνωρίζουν, ότι οι ανακρινόμενοι χτυπιούνται, βασανίζονται. Μην πιστεύετε ό,τι σας λένε ή σας δείχνουν ή σας κάνουν να ακούτε. Θα σας κάνουν ένα σωρό κόλπα. Θα σας φέρουν σε αντιπαράθεση με άλλους αστυνομικούς, με άλλους κατηγορούμενους ή μάρτυρες.
Μπορεί να εμφανιστεί αστυνομικός, τον οποίο δεν έχετε ξαναδεί, που να δηλώνει αυτόπτης μάρτυρας και να σας αναγνωρίζει, θέλοντας να ομολογήσετε. Αργότερα, στον ανακριτή ή στο δικαστήριο, θα προσπαθήσετε να ανατρέψετε την ομολογία σας, μιλώντας για ένα ψεύτικο μάρτυρα. Φυσικά, δεν θα πείσετε κανέναν. Θα σας διαβάσουν απολογίες για να σας πείσουν ότι “ο τάδε τα είπε όλα και επομένως είναι Βλακεία να επιμένεις στη σιωπή σου”. Θα σας Βάλουν να ακούσετε μαγνητοφωνημένες συζητήσεις, θα σας δείξουν φωτογραφίες κτλ. Επιμείνετε στην στάση σας και θα είναι καλύτερα και για τον εαυτό σας και για όποιους άλλους αφορά η στάση σας.
 
ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
1. Η μόνη υποχρέωση που έχετε όταν σας ανακρίνουν, είναι να δηλώσετε τα στοιχεία της ταυτότητας σας. Μην απαντάτε σε καμία άλλη ερώτηση. Σε όλες να λέτε, “δεν έχω τίποτα να δηλώσω”. Μην αφήσετε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από απειλές, ούτε να ξεγελαστείτε από υποσχέσεις, ότι δήθεν θα σας ελευθερώσουν ή θα καλύψουν την υπόθεση. Τις περισσότερες φορές το δικαστήριο δεν έχει κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο εναντίον σας, εκτός από την απολογία σας στην αστυνομία. Είναι άχρηστο, να τους κάνετε αυτό το δώρο.
2. Έχετε δικαίωμα, σαν κατηγορούμενος να πείτε ό,τι ψέμα σας κατέβει στο κεφάλι. Είναι όμως πολύ επικίνδυνο, να μπλεχτείτε σε μια ιστορία με τέτοιες αντιφάσεις από τις οποίες θα ήταν δύσκολο να ξεγλιστρήσετε. Μια υπεράσπιση δεν εφευρίσκεται, κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, όταν είστε αγχωμένοι και κάτω από την πίεση της αστυνομίας. Διαμορφώνεται με καθαρό κεφάλι με τους συντρόφους σας και τη βοήθεια του δικηγόρου.
Όσο διάστημα δεν έχετε δικηγόρο, ένα πράγμα πρέπει να κάνετε. Να διατηρήσετε, με το να μην πείτε τίποτα, όλες τις δυνατότητες υπεράσπι­σης. Σε περίπτωση που κάποιος σας δώσει, Βρούνε οτιδήποτε στο σπίτι σας που σας ενοχοποιεί ή σας αναγνωρίσει κάποιος αυτόπτης μάρτυρας, η στάση σας πρέπει να είναι ίδια. Οι καταθέσεις αναιρούνται, η κατοχή πολλών αντικείμενων -που στην αρχή φαίνεται να σας ενοχοποιούν- μπορεί αργότερα να εξηγηθεί, οι μάρτυρες πέφτουν συχνά σε αντιφάσεις. Τη δική σας, όμως, ομολογία πολύ δύσκολα την παίρνετε πίσω. Πρέπει να μιλήσετε για εκβιασμούς και σωματική βία και να πείσετε τον ανακριτή ή το δικαστήριο.
Όταν σας παρουσιάζουν φωτογραφίες, μην πείτε δεν ξέρω, αρνηθείτε να απαντήσετε. Κοιτάξτε τις όμως και προσπαθήστε να καταλάβετε πότε και πού τις τράβηξαν, προσέξτε αν αναγνωρίζετε άλλους φίλους ή συντρό­φους σας σε αυτές και ειδοποιήστε τους. Μη δηλώσετε ότι έχετε κάνει αυτό ή ότι έχετε πάρει μέρος σε κάποια γεγονότα που σας ενοχοποιούν. Μη δώσετε ποτέ λογαριασμό για τις πράξεις σας. Μη δηλώσετε ποτέ την ομά­δα που δραστηριοποιήστε, εσείς ή άλλοι σύντροφοι σας. Ποιοι είναι αυτοί, ποια η γνώμη σας για αυτούς, τι πράγματα λέγονται για αυτούς.
3. Αν σας χτυπήσουν ή βασανίσουν, η πρώτη σας ενέργεια μόλις σας αφήσουν ελεύθερο είναι να καταθέσετε μήνυση, σε όσους σας χτύπησαν, (κάθε ένστολος έχει ένα διακριτικό αριθμό στους ώμους του, καλό θα είναι αν μπορείτε να τους θυμάστε). Ακόμα και “κατ’ αγνώστων”. Τότε μόνο ο εισαγγελέας θα σας στείλει στον ιατροδικαστή. Μόνοι σας, δεν μπορείτε να πάτε. Η γνωμάτευση του, μπορεί να σας φανεί πολύ χρήσιμη, στο δικαστήριο.
 
ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΚΡΙΣΗ
1. Συνήθως η κύρια ανάκριση είναι πολύ κυριλέ διαδικασία -αυτή είναι άλλωστε και η παγίδα- και ο ανακριτής έχει τον αέρα του λειτουργού του νόμου.
Γενικώς τον ανακριτή, μπορείτε να τον “ξεπεράσετε” εύκολα με ένα απολογητικό υπόμνημα. Αυτό είναι μια αναφορά που γράφει ο δικηγόρος σας και ουσιαστικά πρόκειται για μια μελετημένη απάντηση στις κατηγο­ρίες. Μπορείτε εξεταζόμενοι να πείτε “αναφέρομαι στο απολογητικό μου υπόμνημα και δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο”. Έτσι, δεν απαντάτε στις ερωτήσεις που θα σας κάνει ο ανακριτής.
Η στάση αυτή δεν προτείνεται, παρ’ όλο που δεν έχει ιδιαίτερες επιπτώσεις στο δικαστήριο. Μπορεί όμως, να αποβεί μοιραία, για το κρισιμότατο ζήτημα της προφυλάκισης. Επειδή ο ανακριτής, αποφασίζει κυριαρχικά για τη προφυλάκιση σας, [ο εισαγγελέας σχεδόν πάντα λέει ναι] πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί. Αν υιοθετήσετε αυτόν τον τρόπο υπεράσπισης, πολλαπλασιάζεται τις πιθανότητες να αποφασίσει υπέρ της προφυλάκισης. Πρώτον, γιατί με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι τον απαξιώνετε και δεύτερον, γιατί δεν του δημιουργείτε αμφιβολίες. Μόνο μέσα από τον μεταξύ σας “διάλογο”, έχετε αυτή τη δυνατότητα.
2. Ο ανακριτής είναι πιο επικίνδυνος, από οποιονδήποτε αστυνομικό. 0 αστυνομικός έχει τη δύναμη, ο ανακριτής έχει το νόμο. Αυτός αποφασίζει για την φυλάκιση σας, αυτός κρίνει τα στοιχεία που του στέλνει η αστυνομία. Μην αφήνετε ποτέ, να σας υποβάλλετε η απάντηση σε μια ερώτηση από τον ίδιο. Χρησιμοποιήστε πάντα δικά σας λόγια. Σε μια ερώτηση, είναι καλύτερο πρώτα να αρνηθείτε και μετά να εξηγήσετε, παρά πρώτα να εξηγήσετε και μετά να αρνηθείτε, με κίνδυνο να μπερδευτείτε. Να είστε απλοί και προσεχτικοί. Όσο λιγότερα λέτε, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να πέσετε σε αντιφάσεις.
3. Πάντα στην ανάκριση κρατούνται πρακτικά. Στο τέλος, διαβάστε τα πολύ προσεχτικά. Ό,τι έχετε καταθέσει, να έχει γραφτεί με τα δικά σας λόγια και όχι με τα λόγια του ανακριτή. Κοιτάξτε να έχουν γραφτεί και οι ερωτήσεις, οι διαμαρτυρίες σας, οι δηλώσεις σας. Ζητήστε να υπογράψει μαζί σας αυτός που πράγματι σας ανέκρινε και βάλτε στα πρακτικά όλες τις διορ­θώσεις και τις μετατροπές που νομίζετε. Να φαίνεται η ακριβής ώρα που άρχισε και έκλεισε η ανάκριση. Τότε υπογράψτε την κατάθεση σας.
 
ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
1. Αν βρίσκεστε σε κάποιο αστυνομικό τμήμα για μια απλή προσαγωγή, υποχρεούνται να σας αφήσουν μετά την εξακρίβωση των στοιχείων σας. Αυτό ενδεχομένως να κρατήσει αρκετές ώρες.
Αν δεν σας απαγγείλουν κατηγορίες, δεν είστε υποχρεωμένοι να δώσετε αποτυπώματα και να σας βγάλουν φωτογραφίες. Αν είναι η πρώτη φορά που πάνε να σας τα πάρουν, έχει αξία να αρνηθείτε. Να έχετε πάντως στο νου σας ότι είναι κάτι που δεν συνηθίζεται. Για αυτό το λόγο θα σας απειλήσουν, μπορεί και να σας χτυπήσουν. Αν σας έχουν ξαναπάρει αποτυπώματα και φωτογραφίες, ίσως να είναι άσκοπο να αρνηθείτε. Ζυγίστε κάθε φορά την κατάσταση και αποφασίστε.
 
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΑΣΚΗΘΕΙ ΔΙΩΞΗ
1. Η αστυνομία οφείλει να σας οδηγήσει το συντομότερο δυνατό στον εισαγγελέα, σε κάθε περίπτωση εντός 24 ωρών. Ο εισαγγελέας σας απαγγέλλει κατηγορίες και έχει τις εξής δυνατότητες:
-Να σας παραπέμψει σε τακτική δικάσιμο, οπότε αφήνεστε ελεύθεροι. Υποχρεούστε να δηλώσετε μια διεύθυνση μόνιμης διαμονής ή κατοικίας. Είναι σημαντικό να ξέρετε, ότι η δήλωση παραπλανητικής διεύθυνσης ή στοιχείων δεν πρόκειται να βοηθήσει σε τίποτα. Αντίθετα, εκτός από ότι σας εκθέτει σε σχετική ποινική ευθύνη, δίνει την ευχέρεια στις αρχές να δικαστείτε έγκυρα με την επίδοση εγγράφων σε λάθος διεύθυνση, χωρίς να μπορείτε, αργότερα, να παραπονεθείτε ότι δεν λάβατε γνώση του δικα­στηρίου επειδή κατοικούσατε αλλού.
-Να διατάξει συμπλήρωση της προανάκρισης [σπανίως] ή κύρια ανάκριση, ιδίως σε περιπτώσεις που κριθεί αναγκαία η επιβολή περιοριστικών όρων [εγγύηση, εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα κλπ] ή προσωρινής κράτησης [στην περίπτωση κακουργημάτων]. Η επίσημη αιτιολογία για την προφυλάκιση σας κράτηση σε αυτή τη περίπτωση είναι ο κίνδυνος φυγής ή τέλεσης άλλων αξιόποινων πράξεων. Κατά συνέπεια, Βοηθάει η ύπαρξη σταθερής κατοικίας, μόνιμης εργασίας, λευκού ποινικού μητρώου κλπ.
-Να σας παραπέμψει να δικαστείτε με την αυτόφωρη διαδικασία. Στην περίπτωση αυτή θα προσαχθείτε στο δικαστήριο εντός 24 ωρών και μπορεί να σας δώσει μια προθεσμία ως τρεις μέρες για να ετοιμάσετε καλύτερα την υπεράσπιση σας. Κατά τη διάρκεια αυτής της προθεσμίας μπορεί να διαταχθεί η συνέχιση της κράτησης σας.
 
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ
1. Σε περίπτωση που σας καλέσουν να καταθέσετε ως μάρτυρες στην αστυνομία ή στον ανακριτή αυτό πρέπει να γίνει με κλήση στο σπίτι σας. Έχετε έτσι το χρόνο να σκεφτείτε τι ακριβώς θα πείτε.
Αν όμως -κάτι που πλέον είναι πιο συνηθισμένο- σαν πάνε μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων και εκεί σας ζητήσουν να καταθέσετε ως μάρτυρας, εσείς απλώς αρνείστε να πείτε και να υπογράψετε οτιδήποτε, αφού αυτή η διαδικασία είναι παράτυπη.
 
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ
1. Είναι χρήσιμο με τους στενούς μας φίλους ή συντρόφους να έχουν προβλεφθεί και μελετηθεί από πριν κάποιες κινήσεις, που θα γίνουν αμέσως μόλις μάθετε τα δυσάρεστα νέα.
Πρέπει να ειδοποιήσετε αμέσως το δικηγόρο που θα σας έχει ήδη υποδείξει ο φίλος σας ή αυτόν που θα σας ανακοινώσει όταν σας πάρει τηλέφωνο από το αστυνομικό τμήμα. Να του μεταφέρετε ακριβώς, χωρίς υπερβολές, ό,τι σας έχει πει ο φίλος σας για τη σύλληψη του. Θα πρέπει να εξαφανίσετε οποιαδήποτε στοιχεία μπορεί να επιβαρύνουν αυτόν ή κάποιον άλλο από σπίτια ή από οποιοδήποτε άλλο μέρος μπορεί να ερευ­νήσει η αστυνομία.
Ακόμα και πράγματα που φαίνονται, με τη πρώτη ματιά, “αθώα”. Τηλεκάρτες, ατζέντες με τηλέφωνα, ημερολόγια, κινητά, φωτογραφίες, χειρόγραφα, τον εκτυπωτή και το σκληρό δίσκο από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Έχετε στο νου σας, ότι η αστυνομία μπορεί να βρίσκετε κάποια Βήματα μπροστά σας, να έχει εντοπίσει ήδη κάποια σπί­τια, εσάς ή κάποιους γνωστούς σας και να τους παρακολουθεί για να βγά­λει στοιχεία για την υπόθεση που ερευνά ή για να τους ενοχοποιήσει.
Να είστε ψύχραιμοι και προσεχτικοί.
Βεβαιωθείτε όσο καλύτερα γίνεται, ότι δε σας παρακολουθούν πριν τα επισκεφτείτε.
Στη συνέχεια, ειδοποιήστε τους συντρόφους σας για την υπόθεση (χωρίς να πείτε υπερβολές) και κανονίστε τις επόμενες κινήσεις σας.
 
 
Η Εξακρίβωση στοιχείων
Βασικές γνώσεις για την αντιμετώπιση μιας καθημερινής αστυνομικής πρακτικής
Τα θέματα που σχετίζονται με την εξακρίβωση στοιχείων, την προσαγωγή στα αστυνομικά τμήματα και τις αστυνομικές έρευνες ρυθμίζονται, μεταξύ πολλών άλλων, στο προεδρικό διάταγμα (π.δ.) 141/1991, το οποίο γεννά κρίσιμα ζητήματα ουσίας που θέτουν σημαντικά ατομικά δικαιώματα στην «γκρίζα ζώνη» μιας διακριτικής ευχέρειας των οργάνων της αστυνομίας.
Η αστυνομία δικαιούται να μας υποβάλλει σε εξακρίβωση στοιχείων, ζητώντας την επίδειξη των σχετικών εγγράφων με παράλληλη επίδειξη της ταυτότητας του οργάνου, αν αυτό έχει πολιτική περιβολή. Μετά την επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας ολοκληρώνεται η διαδικασία, και, υπό κανονικές συνθήκες, δεν υφίσταται υποχρέωση απάντησης σε άλλες ερωτήσεις, χωρίς αντίστοιχα δυνατότητα προσαγωγής μας στο αστυνομικό τμήμα.
Για να γίνει νόμιμα κάτι τέτοιο πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 15 περ. ΄θ του παραπάνω π.δ., είτε να μην φέρει ο πολίτης αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο, είτε εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς του να δημιουργείται στους αστυνομικούς η υπόνοια πρότερης διάπραξης εγκληματικής ενέργειας.
Έτσι, αν δεν συντρέχει μία εκ των περιστάσεων (το οποίο φυσικά εναπόκειται στην αξιολογική κρίση των οργάνων…) δεν είναι νόμιμη η προσαγωγή στο τμήμα. Η συχνή αντίθετη πρακτική λαμβάνει χώρα υπό τον μανδύα ανάγκης ελέγχου για την ύπαρξη ανεκτέλεστων ποινικών αποφάσεων.
Η διόγκωση όμως του σχετικού (χρονικού και ψυχολογικού) βάρους στον πολίτη είναι απαράδεκτη, ερμηνεία που έγινε δεκτή και από το Συνήγορο του Πολίτη στο εμπεριστατωμένο πόρισμά του με θέμα «Νόμιμες προϋποθέσεις προσαγωγών και αστυνομικών ερευνών» από τον Ιούνιο του 2003.
Σε περίπτωση προσαγωγής, ο χρόνος παραμονής στο τμήμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τον απολύτως προσήκοντα, σε αντίθετη δε περίπτωση εκφράζουμε κομψά τη δυσαρέσκειά μας, για να απεμπλακούμε όσο το δυνατόν νωρίτερα. Επομένως, η εξακρίβωση φυγοδικίας ή φυγοποινίας δεν επιτρέπεται να διαρκεί για ώρες. Τυχόν διαβεβαιώσεις περί μη σύλληψης ή ύπαρξης κατηγοριών ελάχιστη σημασία έχουν, αφού η κράτηση, ως παρεμπόδιση της ελευθερίας της κίνησης, είναι πραγματικό γεγονός ανεξάρτητα από το νομικό χαρακτηρισμό της.
Σε περίπτωση διατύπωσης άλλων ερωτήσεων, άσχετων με τη διαπίστωση των στοιχείων μας, όπως π.χ. σχετικών με τις πολιτικές μας απόψεις, την οικογενειακή μας κατάσταση ή τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις συνίσταται η μη απάντηση, διότι αυτές αφορούν προσωπικά μας δεδομένα που δεν (πρέπει να) αφορούν την αστυνομία. Βέβαια συχνά χρησιμοποιείται στο δρόμο σε περίπτωση σχετικής άρνησης η, παντελώς καταχρηστική, απειλή προσαγωγής στο τμήμα για «διακρίβωση του γνησίου της ταυτότητας» ως «καψόνι» για την απροθυμία του ερωτωμένου.
Δακτυλοσκόπηση και φωτογράφηση, κατά τα άρθρα 27 παρ. 1 εδ. η’ και 29 παρ. 1 εδ. γ’ π.δ. 342/1977, επιτρέπεται μόνο όταν υπάρχει εξατομικευμένη υπόνοια τέλεσης εγκλήματος, επομένως όχι σε περίπτωση προσαγωγής για εξακρίβωση. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντική η διευκρίνιση της νομικής μας θέσης (μάρτυρα, κατηγορουμένου ή απλώς προσαχθέντα) για την άσκηση των σχετικών δικαιωμάτων.
Οι έρευνες της αστυνομίας, που ρυθμίζονται από τα άρθρα 94 εδ. α’ και 96 παρ. 3 εδ. α’ και β’ του π.δ. 141/1991, διακρίνονται σε σωματικές, σε έρευνες σε μεταφορικά μέσα και σε έρευνες σε κατοικίες. Κανονικά η σωματική έρευνα, εκτός από τις περιπτώσεις των σωματικών ερευνών στα πλαίσια προανάκρισης για ένα συγκεκριμένο αδίκημα, μπορεί να γίνει μόνον αν υπάρχει σοβαρή και βάσιμη υπόνοια ή απόλυτη ανάγκη, οπότε ο πολίτης δικαιούται σε διευκρίνιση για ποιο αδίκημα θεωρήθηκε ύποπτος.
Η έκφραση δυσαρέσκειας λόγω έρευνας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιβαρυντικό στοιχείο, αφού από πουθενά δεν προκύπτει έννομη υποχρέωση του πολίτη να είναι πρόθυμος και χαμογελαστός απέναντι στους ελέγχοντες αστυνομικούς. Η σχετική, τέλος, θεμελίωση σοβαρής υπόνοιας τέλεσης αξιόποινης πράξης αποκλειστικά λόγω της παρουσίας σε συγκεκριμένο δημόσιο χώρο (π.χ. πλατεία Εξαρχείων στην Αθήνα ή πλατεία Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη) κρίνεται καθ’ όλα παράνομη, διότι η σχετική ελευθερία εμπίπτει στο απόλυτο προστατευτικό πεδίο του δικαιώματος στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθ. 5 παρ. 1 Συντάγματος).
Η έρευνα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να σέβεται την αξιοπρέπεια του ατόμου και σε γυναίκα μόνο από γυναίκα αστυνομικό και, αν δεν υπάρχει τέτοια, από άλλη γυναίκα που διαλέγει ο άντρας αστυνομικός. Αν σκοπός της έρευνας είναι η ανεύρεση συγκεκριμένου εγγράφου ή αντικειμένου, ο αστυνομικός οφείλει να ζητήσει κατ’ αρχάς την αυτόβουλη παράδοσή του από τον πολίτη (π.χ. κέρματα και αναπτήρες στο γήπεδο). Με τις ίδιες προϋποθέσεις και την ίδια διαδικασία γίνεται έρευνα σε μεταφορικά μέσα και σε μεταφερόμενα αντικείμενα (π.χ. μια βαλίτσα σε ένα αυτοκίνητο).
Η έρευνα σε κατοικία (στην έννοια της κατοικίας εμπίπτει και κάθε κατάλυμα που χρησιμοποιείται για διαβίωση ή εργασία και δεν είναι προσιτό σε όλους, π.χ. αντίσκηνο ή δωμάτιο ξενοδοχείου) όταν δεν ενεργείται προανάκριση ή ανάκριση, ονομάζεται αστυνομική- προληπτική έρευνα και μπορεί να γίνει μόνο με τη ρητή συναίνεση του/της ενοίκου της.
Αντίθετα όταν πρόκειται για έρευνα σε κατοικία στα πλαίσια ανάκρισης ή προανάκρισης είναι υποχρεωτικό να ανοίξουμε την πόρτα. Έτσι, αφού ζητήσουμε από αυτούς που διεξάγουν την έρευνα, και είναι πάντα τουλάχιστον δύο, τα στοιχεία τους και μας επιδείξουν το ένταλμα έρευνας, ανοίγουμε, αλλιώς έχουν το δικαίωμα να παραβιάσουν την πόρτα. Κατά τη διεξαγωγή της έρευνας είναι δικαίωμα του ενοίκου, και μάλιστα μεγάλης πρακτικής χρησιμότητας, η αυτοπρόσωπη παρουσία του, γι’ αυτό μπορούν να γίνουν υποδείξεις για την κατά σειρά έρευνα των επιμέρους χώρων.
Έρευνα τη νύχτα απαγορεύεται να γίνει χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού. Νύχτα θεωρείται το διάστημα από 8 μ.μ. ως 6 π.μ. το χειμώνα (1 Οκτωβρίου-31 Μαρτίου) και από 9 μ.μ. ως 5 π.μ. το καλοκαίρι (1 Απριλίου-30 Σεπτεμβρίου). Έρευνα τη νύχτα επιτρέπεται μόνο αν υπάρχει ένταλμα σύλληψης, αν εκείνη την ώρα στην κατοικία τελείται αυτόφωρο κακούργημα ή πλημμέλημα ή παίζονται κατ’ επάγγελμα τυχερά παιχνίδια ή γίνονται κατ’ επάγγελμα ακολασίες. Όταν τελειώσει η έρευνα συντάσσεται έκθεση που υπογράφεται και από τον ένοικο, αφού πρώτα ελεγχθεί η καταγραφή όλων των αντικειμένων που τυχόν κατάσχονται. Επίσης ο ένοικος ζητάει και παίρνει εκείνη την ώρα αντίγραφο της έκθεσης έρευνας.
Κλείνοντας να επισημάνουμε ότι είναι απολύτως απαραίτητο να έχουμε κατά νου πως όσο σημαντική είναι η γνώση των δικαιωμάτων μας σε περίπτωση που αντιμετωπίζουμε κάποια από τις παραπάνω καταστάσεις, άλλο τόσο είναι σημαντικό οι αντιδράσεις μας να είναι ψύχραιμες και σταθμισμένες. Κι αυτό γιατί η εφαρμογή της διακριτικής ευχέρειας, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω, από τη μεριά ενός μηχανισμού που σε πάμπολλες περιπτώσεις έχει αποδείξει την απαξιωτική του στάση απέναντι στα δικαιώματα, είναι εξαιρετικά πιθανό να μην κινείται στην κατεύθυνση που πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Πηγές: pernongrata.wordpress.com + Το έντυπο de jure plebes (περί του δικαίου των απλών ανθρώπων, του λαού), τεύχος 2, φθινόπωρο 2004 (για επικοινωνία: radical-lawers@webster.gr). Σημείωση: Δε γνωρίζω κατά πόσο ισχύει ακόμα το e-mail ή αν έχουν κυκλοφορήσει άλλα τεύχη του de jure plebes κλπ.
 
Πρώτες βοήθειες για διαδηλωτές
Σε μια διαδήλωση υπάρχει συχνά ένα ενδεχόμενο τραυματισμού. Δεδομένου ότι η προοπτική μεταφοράς σε νοσοκομείο δεν είναι πάντα ότι ευκολότερο (υπάρχει πάντα η πιθανότητα σύλληψης, το θέμα της απόστασης, του χρόνου), αλλά ούτε κι ότι καλύτερο (μιας και συχνά μετά από περιπτώσεις σύγκρουσης στο δρόμο, οι μπάτσοι «κόβουν κίνηση» έξω από τα κοντινότερα νοσοκομεία για τραυματίες), θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο για όποιον επιλέγει να βρεθεί σε μια διαδήλωση να γνωρίζει κάποια βασικά πράγματα ώστε να αντιμετωπίσει μια κατάσταση κινδύνου.
Το βασικότερο σε μια σύγκρουση στο δρόμο είναι να διατηρούμε πάντοτε τη ψυχραιμία μας.
Σκοπός της καταστολής, είναι να σπείρει ανάμεσά μας τον φόβο. Ο πανικός είναι λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση ο χειρότερος σύμβουλος. Η λογική του «να σώσω το τομάρι μου», είναι που παράγει τα ποδοπατήματα διαδηλωτών, την ηττοπάθεια, και τελικά τις εκτεταμένες συλλήψεις και στρώνει το έδαφος για την αστυνομική κακοποίηση και την καταστολή. Ο οδηγός που ακολουθεί, βασίζεται σε αντίστοιχους οδηγούς ιατρικών ομάδων όπως οι Action Medics UK και η Black Cross Health Care Collective οι οποίοι απευθύνονται κυρίως σε γιατρούς και αφορούν την περίθαλψη τρίτου προσώπου, μπορεί ωστόσο να φανεί αρκετά χρήσιμος, ώστε να φροντίσουμε τον εαυτό μας ή κάποιον άλλο διαδηλωτή σε περίπτωση τραυματισμού.
Είναι σημαντικό να έχουμε πάντοτε τη συγκατάθεση του ανθρώπου που προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Εξ αιτίας της κατάστασης που θα επικρατεί εκείνη τη στιγμή, κάθε προσέγγιση μπορεί να θεωρηθεί ως επίθεση ή ακόμα ως απόπειρα σύλληψης…
Πάνω απ΄ όλα απαιτείται ψυχραιμία, αν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι (όπως για το πώς ακριβώς πρέπει να αντιδράσουμε ή για το αν ο τραυματίας θέλει τη βοήθειά μας), περιττό να πούμε, ότι δεν το επιχειρούμε.
Τι κάνουμε σε περίπτωση τραυματισμού από δακρυγόνο:
Σε περίπτωση που ο τραυματίας φοράει φακούς επαφής, του ζητάμε να τους βγάλει, ώστε να μην τραυματιστεί ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού. Οι φακοί έπειτα είναι για πέταμα, δεν υπάρχει τρόπος καθαρισμού. Ένα προληπτικό μέσο θα ήταν η χρήση μάσκας, ή γυαλιών κολυμβητηρίου.
Απομακρύνουμε τον τραυματία από το σημείο που έπεσαν τα δακρυγόνα.
Αφαιρούμε το ρούχο πάνω στο οποίο έχει πέσει δακρυγόνο.
Ξεπλένουμε πολύ προσεκτικά τα μάτια του με κάποιο βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox), ή τουλάχιστον με άπλετο δροσερό νερό (αυτό ίσως τσούξει περισσότερο, τουλάχιστον στην αρχή). Όχι ζεστό νερό: ανοίγουν οι πόροι του δέρματος και απορροφούν το δακρυγόνο.
Αφήνουμε τα δάκρυα να «κάνουν τη δουλειά τους», χωρίς να τρίβουμε ή να σκουπίζουμε τα μάτια.
Παροτρύνουμε τον τραυματία να κρατάει τα μάτια του ανοιχτά, να φτύνει και να φυσάει την μύτη του, ενώ τον βοηθάμε να καθίσει σε ανοιχτό μέρος, όπου κάνει ρεύμα, ώστε να εξατμιστεί το δακρυγόνο που απέμεινε.
 
Σε περίπτωση εξωτερικής αιμορραγίας:
Σκοπός μας είναι α) να σταματήσουμε την αιμορραγία, β) να αποτρέψουμε κάποιο σοκ, γ) να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο μόλυνσης.
Τι να κάνουμε:
Εκθέτουμε ολόκληρη την πληγή, βγάζουμε από πάνω τα ρούχα.
Ελέγχουμε αν υπάρχει κάποιο κάταγμα ή αν έχει εισχωρήσει κάποιο ξένο σώμα στην πληγή.
Αν δεν ισχύει κάτι από το «2» πιέζουμε την πληγή με ένα κομμάτι ύφασμα ή βαμβάκι, αλλιώς χρησιμοποιούμε λαστιχένια γάντια, ή προτρέπουμε τον τραυματία να μας βοηθήσει με το χέρι του.
Δεν προσπαθούμε να αφαιρέσουμε το ξένο σώμα (π.χ. κομμάτι γυαλί) από την πληγή. Κάτι τέτοιο αυξάνει τον κίνδυνο επέκτασης της πληγής ή/και μόλυνσης.
Εφαρμόζουμε έμμεση πίεση (γύρω από την πληγή) ώστε να σταματήσουμε την αιμορραγία.
Σηκώνουμε ψηλά το μέλος του σώματος που έχει χτυπηθεί.
Βοηθούμε τον τραυματία να ξαπλώσει ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος τραυματισμού από το σοκ ή/και την πτώση.
Καλύπτουμε την πληγή προσεκτικά με επίδεσμο, σιγουρεύοντας ότι η κυκλοφορία του αίματος γίνεται κανονικά ως τα άκρα, αν ο επίδεσμος γεμίσει αίμα, χρησιμοποιούμε και δεύτερο επίδεσμο από πάνω.
Προσέχουμε μην καταληφθεί από σοκ, ενώ ψάχνουμε να βρούμε κάποιον ιατρό. Σε περίπτωση που έχει κοπεί αρτηρία, ένας καλός επίδεσμος μπορεί να κρατήσει την αιμορραγία για λίγα λεπτά αλλά είναι αναγκαία η μεταφορά σε νοσοκομείο.
 
Σε περίπτωση εσωτερικής αιμορραγίας
Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μετά από κάποιο πολύ σκληρό χτύπημα. Αν ο τραυματίας μοιάζει να έχει υποστεί σοκ, χωρίς κάποια φανερή απώλεια αίματος, είναι δείγμα εσωτερικής αιμορραγίας.
Κάποια σημάδια είναι:
Xλωμάδα
Κρύο, ιδρωμένο δέρμα
Γρήγορος κι αδύναμος παλμός
Σωματικός πόνος
Δίψα
Σύγχυση, υπερ-κινητικότητα και ενοχλήσεις, οδηγώντας πιθανόν σε κατάρρευση ή λιποθυμία
Μελανιές πάνω από το σημείο του χτυπήματος
Αιμορραγία από τις σωματικές οπές (π.χ. αυτιά)
Ανεξήγητο (εσωτερικό) φούσκωμα ή πρήξιμο.
Τι να κάνουμε:
Σε περίπτωση που όλα δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με εσωτερική αιμορραγία, κανονίζουμε άμεσα εισαγωγή του τραυματία σε νοσοκομείο, ενώ προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε την περίπτωση σοκ, βοηθώντας τον να ξαπλώσει έχοντας ελαφρά υπερυψωμένα τα πόδια, και χαλαρώνουμε τα ρούχα που τον στενεύουν.
 
Σε περίπτωση Σοκ
Έχουμε στο μυαλό μας ότι το Σοκ μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.
Συνήθη σημάδια είναι:
Ασθενής και ταχύτατος παλμός
Επιτάχυνση των εισπνοών (σε πάνω από 30 ανά λεπτό)
Κρύο και ιδρωμένο δέρμα
Δίψα
’γχος
Ναυτία
Λήθαργος, σύγχυση
Σταχτί πρόσωπο
Ασυνειδησία
Τι να κάνουμε:
Αν είναι δυνατό, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την πηγή του άγχους (π.χ. κάποιο τραύμα, έγκαυμα).
Βοηθούμε να ξαπλώσει με τα πόδια ελαφρά υπερυψωμένα
Χαλαρώνουμε κάθε στενό ρούχο
Αδειάζουμε τον γύρω χώρο, δεν μαζευόμαστε όλοι από πάνω
Αν έχει κρύο ή κακοκαιρία, τόσο του παρέχουμε ένα δεύτερο ρούχο ή κάποιο σκέπασμα, δεν χρησιμοποιούμε καλοριφέρ ή κάποια άλλη πηγή θερμότητας.
 
Διάσειση / Αιμάτωμα
Προέρχονται από χτυπήματα στο κεφάλι, η διάσειση είναι κάτι σαν μελανιά στον εγκέφαλο, ενώ το αιμάτωμα είναι εσωτερική αιμορραγία. Ο καθένας που δέχτηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι, πρέπει να εξεταστεί για ενδεχόμενο διάσεισης ή αιματώματος. Δεν αφήνουμε ποτέ κάποιον χτυπημένο στο κεφάλι μόνο του, καθώς έχει άμεση ανάγκη εξέτασης.
Κάποια σημάδια είναι:
Ολοένα και χειρότερος πονοκέφαλος
Τάση για εμετό
Ζαλάδα, αίσθηση πνιγμού
Προβλήματα στην όραση
Καθυστερημένες, ανακριβείς αντιδράσεις σε μια από τις δυο πλευρές του σώματος
Σπασμοί
Σημάδια κάποιας κρανιο-εγκεφαλικής κάκωσης (διαστολής της κόρης του ματιού, αιμορραγία πίσω από τα αυτιά, κιτρινωπό υγρό τρέχει από τα μάτια).
Βαθιές σχισμές στο δέρμα του κεφαλιού.
Τι να κάνουμε:
’μεση εισαγωγή σε νοσοκομείο! (το πολύ, μέσα σε 24 ώρες). Αν ο τραυματίας έχει χάσει τις αισθήσεις του δεν επιχειρούμε να τον κουβαλήσουμε. Υπάρχει κίνδυνος να επιδεινωθούν τα τραύματά του. Αναζητάμε άμεσα ιατρική βοήθεια.
 
Εγκαύματα:
Σκοπός μας είναι να μειώσουμε όσο το δυνατόν το κάψιμο και το πρήξιμο, και να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο μόλυνσης. Έχουμε κατά νου ότι οι πιθανότητα μόλυνσης στα εγκαύματα είναι πολύ μεγαλύτερη απ΄ ότι σε τραύματα που προκαλούν αιμορραγία. Επίσης, είναι υψηλή η πιθανότητα κάποιου σοκ ή λιποθυμίας, καθώς ο τραυματίας χάνει γρήγορα μεγάλο μέρος των υγρών του οργανισμού του.
Τα εγκαύματα μπορούν να είναι είτε επιφανειακά-πρώτου βαθμού (κοκκινίλες, πρηξίματα) είτε δευτέρου βαθμού (οδυνηρές κοκκινίλες, ξεφλούδισμα, φουσκάλες) είτε τρίτου βαθμού (λιωμένο δέρμα συχνά με απώλεια αισθήσεων λόγω της βλάβης στο νευρικό σύστημα). Τα εγκαύματα δευτέρου ή τρίτου βαθμού απαιτούν άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο.
Τι να κάνουμε:
Ρίχνουμε άμεσα δροσερό νερό
Αφαιρούμε κάθε ρούχο από το έγκαυμα εκτός αν έχει κολλήσει στο δέρμα
Αφαιρούμε κάθε τι που στενεύει το δέρμα (π.χ. δαχτυλίδια, ρολόγια)
Κρατάμε απλωμένη την περιοχή που κάηκε, ώστε να αποτρέψουμε πιθανή παραμόρφωση (λόγω των ουλών που θα ανοίξουν)
Κρατάμε την περιοχή που κάηκε ψηλά, ώστε να μην πρηστεί (π.χ. πόδια)
Καλύπτουμε απαλά με αποστειρωμένο, μη-χνουδωτό ύφασμα.
Δε χρησιμοποιούμε κρέμες για εγκαύματα, δεν φέρνουμε τίποτα σε επαφή με την πληγή.
 
Κατάγματα:
Μέχρι την ακτινογραφία, φροντίζουμε κάθε πιθανό κάταγμα σαν κάταγμα.
Σημάδια:
πρόβλημα στην κίνηση
Πόνος, εκτεταμένος ή επικεντρωμένος
Πρήξιμο ή μελανιά
Παραμόρφωση
Χαλαρότητα
Ήχοι κατά την κίνηση
Πρόβλημα στην κυκλοφορία, τις αισθήσεις, την κίνηση
Πληγές, σουβλιές στο κόκαλο
Τι να κάνουμε:
Ακινητοποίηση
Ξεκούραση, απαλλάσσουμε το χτυπημένο μέλος από κάθε πίεση
Βάζουμε πάγο: αυτό θα το κρατήσει κρύο για 20-30 λεπτά τουλάχιστον
Το κρατάμε σταθερό, με ελαστικό επίδεσμο.
Ψηλά, πάνω από το επίπεδο της καρδιάς του τραυματία
Μεταφορά σε νοσοκομείο
[Εισαγωγή-μετάφραση-επιμέλεια: αναρχικοί πυρήνες δυτικής μακεδονίας, Ιούνης 2007]
 
Σε περίπτωση ανάκρισης
Το παρακάτω άρθρο κυκλοφόρησε από ακτιβιστές του Animal Liberation Front στις ΗΠΑ και αναφέρεται συγκεκριμένα στην περίπτωση ανάκρισης από πράκτορες του FBI ή των τοπικών αστυνομιών, εξηγώντας για ποιό λόγο η καλύτερη επιλογή είναι να παραμείνεις σιωπηλός/η, κάνοντας μια αναφορά στις βασικές ανακριτικές μεθόδους της αμερικανικής αστυνομίας βάσει των εμπειριών των ακτιβιστών. Οι αναλογίες με την ελληνική περίπτωση είναι παραπάνω από προφανείς, γι αυτό και η χρησιμότητα του άρθρου, που δημοσιεύεται εδώ με κάποιες ευνόητες μετατροπές.
 
Κατ΄ αρχήν, αρνήσου οποιαδήποτε επικοινωνία με τους πράκτορες. Έχε υπόψη ότι αποτελεί αδίκημα η ψευδομαρτυρία ενώπιον πρακτόρων του FBI ή άλλων ομοσπονδιακών ανακριτών. Μιλώντας τους, μάλλον σκάβεις το λάκκο σου, μιας και μπορεί να σου επιβληθεί ακόμα και ποινή για δυο δηλώσεις όπου, είτε λόγω φόβου-είτε επειδή ξέχασες κάτι, έπεσες σε βασικές ανακρίβειες.
 
Είναι επίσης επικίνδυνο να προσπαθήσεις να τους ξεγελάσεις. Είναι εκπαιδευμένοι να αποσπούν πληροφορίες από ανθρώπους, και να εντοπίζουν αυτούς που ψεύδονται. Έχουν μάθει πώς να κάνουν τους ανθρώπους να «σπάνε» κάνοντάς τους να νιώθουν φοβισμένοι, απομονωμένοι, ένοχοι ή και αγενείς.
Εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια και την ευαισθησία ανθρώπων για να μαζέψουν περισσότερες πληροφορίες και να παρενοχλήσουν εντονότερα αγωνιστές. Προτιμούν να τους πεις ψέματα από το να μη μιλήσεις καθόλου, οπότε κράτα το κεφάλι ψηλά και μη λες κουβέντα!
 
Παρακάτω, ακολουθεί μια λίστα από τα κυριότερα βρώμικα κόλπα που χρησιμοποιούν οι ανακριτές ενάντια σε αγωνιστές για να τους «σπάσουν»:
 
1) «Οι φίλοι σου μας τα ‘παν όλα, γιατί δε μιλάς κι εσύ να ξεμπερδεύεις;» – Θα σου πουν πως οι φίλοι σου σε πρόδωσαν ελπίζοντας να σε κάνουν κι εσένα να ρουφιανέψεις εναντίον τους. Κάτι τέτοιο είναι συνήθως ψέμμα, ωστόσο, ακόμα κι αν σε είχαν προδώσει, πώς ακριβώς θα σε ωφελούσε να καταθέσεις κι εσύ εναντίον του εαυτού σου;
 
2) «Αν δεν μιλήσεις, θα προφυλακιστείς». – Αυτό τις περισσότερες φορές είναι λόγια του αέρα. Δεν πρόκειται να προφυλακιστείς απλά και μόνον επειδή δεν έχουν αρκετά στοιχεία εναντίον σου ώστε να κατοχυρώσουν νομικά κάτι τέτοιο. Αν μιλήσεις, μπορεί απλά να τους δώσεις τις πληροφορίες που χρειάζονται, οπότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παραμείνεις σιωπηλός/η. Αν πάλι πρόκειται πράγματι να προφυλακιστείς, αυτό θα το κάνουν έτσι κι αλλιώς.
 
3) «Πες μας αυτό που θέλουμε, και δε θα σε ξαναενοχλήσουμε». – Οι πράκτορες μπορούν να σου υποσχεθούν οτιδήποτε προκειμένου να σε κάνουν να μιλήσεις. Ωστόσο, παρατήρησε ότι όταν υπογράψεις τη δήλωση που θα σε ενοχοποιεί, αυτοί δεν υπογράφουν ανάλογα κάτι που να τους δεσμεύει να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. Απλά λένε ψέμματα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους εμπιστεύεστε.
 
4) «Τα ξέρουμε όλα όσα έχεις κάνει, κι έχουμε αποδείξεις για να σε χώσουμε μέσα» – Αν ήταν έτσι, απλά θα προχωρούσαν να σε καταδικάσουν. Συνήθως αυτό είναι ένα ακόμη ψέμμα, αν και μερικές φορές θα σου δείξουν ή θα σου αναφέρουν τα «αποδεικτικά στοιχεία» που έχουν εναντίον σου. Αυτά τα «αποδεικτικά στοιχεία» θα έχουν προσληφθεί παράνομα – πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο δικαστήριο – ή θα είναι απλά ψέμματα π.χ. «βρέθηκαν δαχτυλικά αποτυπώματά σου», τα οποία πιστεύουν ότι προσεγγίζουν αρκετά την πραγματικότητα ούτως ώστε να σε τρομάξουν.
Σου λένε και σου δείχνουν τα «αποδεικτικά στοιχεία» αυτά, με την ελπίδα να σε «σπάσουν» και να καταθέσεις οτιδήποτε, καθώς, σε αντίθεση με τις ψευδομαρτυρίες και τα αποδεικτικά στοιχεία που έχουν αποσπάσει παράνομα, η κατάθεσή σου είναι κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν σε μια δίκη. Και θα τη χρησιμοποιήσουν σαν το κύριο αποδεικτικό στοιχείο εναντίον σου. Το επιμύθιο της ιστορίας αυτής είναι: μη λέτε τίποτα.
 
5) «Φαίνεσαι έξυπνο άτομο, έχεις μέλλον μπροστά σου. Δε θες να καταστρέψεις τη ζωή σου, έτσι δεν είναι;». – Θα κάνουν σαν να νοιάζονται πραγματικά για την κατάστασή σου και ότι δήθεν προσπαθούν να σε βοηθήσουν. Αλλά, για κάποιο λόγο δεν μπορούν να σε βοηθήσουν, εκτός αν τους μιλήσεις. Η αλήθεια είναι ότι φυσικά, δεν τους καίγεται καρφί για σένα. Είναι απλά ένας ακόμη τρόπος για να σε χειραγωγήσουν ώστε να τους μιλήσεις. Κράτα στο μυαλό ότι δρουν βάσει εντολών, όχι προσωπικών «συμπαθειών».
 
6) «Αυτοί οι εξτρεμιστές κάνουν ζημιά στο κίνημά σας. Απομακρύνουν τους ανθρώπους, τους εξαγριώνουν. Βοήθησε τον αγώνα που κάνετε, πες μας γι αυτούς». – Αυτοί οι «εξτρεμιστές» κερδίζουν τόσες νίκες που το καταπιεστικό καθεστώς δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο παρά να στείλει τους υπαλλήλους του να τους τσακίσουν – είτε είναι «παράνομοι» είτε «νόμιμοι». Θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τη δική σου θέληση να συμβάλλεις στον αγώνα, ενάντια στους συντρόφους σου.
 
7) «Κι εγώ μαζί σας είμαι, απλά διαφωνώ με τις τακτικές (των φίλων) σου» ή «κι εγώ έχω μια κόρη που είναι αριστερίστρια…», και πάλι, θα προσπαθήσουν να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για τους σκοπούς μας, αλλά λόγω π.χ. οικονομικών δυσκολιών κλπ αναγκάστηκαν να υποστηρίζουν τον νόμο, την τάξη. Ίσως πάλι προτείνουν ότι μπορούμε να «αλληλοβοηθηθούμε». – Αν πραγματικά μας υποστήριζαν, δεν θα έκαναν δουλειά τους την παρενόχληση των αγωνιστών. Το να συμβάλλεις στο να οδηγούνται αγωνιστές στη φυλακή, όπως και να ‘χει δε βοηθάει, ούτε εσένα, ούτε κανέναν.
 
8 ) «Αν δεν έχεις να κρύψεις τίποτα, τότε γιατί δεν μιλάς;» – Αυτή είναι μια από τις πιο συχνές τακτικές τους. Όλοι νιώθουμε την επιθυμία να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, ιδιαίτερα όταν είμαστε αθώοι. Ωστόσο, θα πιαστούν από το κάθε τι που θα πούμε, ζητώντας να μάθουν όλο και περισσότερα, κι όταν κάποια στιγμή θες να σταματήσεις, θα πουν: «Α! ώστε τώρα δε θες να μιλήσεις; Κάπου εδώ μπάζει η ιστορία σου», και θα προσπαθήσουν ξανά να σε κάνουν να νιώσεις ένοχος ώστε να προσπαθήσεις να ξελασπώσεις τον εαυτό σου. Αλλά ακόμη κι αν είσαι αθώος, μη βγάλεις κουβέντα! Η αθωότητα ενός αγωνιστή δεν έχει αποθαρρύνει ποτέ τις αρχές από το να τον ανακρίνουν και να τον παρενοχλούν.
 
9) «Αυτοί που κάνουν τον φίλο σου, σε κοροϊδεύουνε. Σε έβαλαν να κάνεις όλη τη βρωμοδουλειά και τώρα εσύ τραβάς το ζόρι ενώ αυτοί είναι στο σπιτάκι τους. Σε χρησιμοποίησαν και τώρα σε έχουν γραμμένο». Οι ανακριτές θα προσπαθήσουν να σε στρέψουν ενάντια στους πραγματικούς ή φανταστικούς «άλλους» με τους οποίους πιθανολογούν ότι συνεργάζεστε. Θα ισχυριστούν ότι σε χρησιμοποιούσαν και τώρα σε έχουν εγκαταλείψει.
Κι έπειτα θα σε ρωτήσουν γιατί θες να προστατεύσεις τέτοιους τιποτένιους ανθρώπους που σου φέρθηκαν τόσο άσχημα και δεν νοιάζονται καν για το ότι πιάστηκες και αντιμετωπίζεις πιθανόν, πολλά χρόνια φυλάκισης. Θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να αμφιβάλεις για τους συντρόφους σου ενώ θα σου προτείνουν διάφορες δικαιολογίες για να τους ρουφιανέψεις. Ξανά, πρόκειται για τακτική χειραγώγησης, οπότε μη βγάλεις κουβέντα. Ωστόσο, είναι χρήσιμο να είσαι σίγουρος ότι η ομάδα σου αποτελείται από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και σέβεσαι απόλυτα, έτσι ώστε να μη γίνονται πιστευτά ποτέ τέτοια ψέμματα της αστυνομίας.
 
10) Επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του ίδιου πράγματος. Οι πράκτορες θα σε ρωτήσουν για το ίδιο θέμα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Με τον τρόπο αυτό συνήθως αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους που θεωρούν ότι προσπαθούν να τους ξεγελάσουν. Τους βοηθά επίσης να μαζέψουν περισσότερες πληροφορίες από όσους καταθέτουν στ αλήθεια, αλλά διστακτικά. Μη νομίσεις ποτέ ότι στην ανάκριση θα σου κάνουν μια-δυο ερωτήσεις και θα σε αφήσουν να φύγεις. Όσο περισσότερα τους δώσεις, τόσο περισσότερα θα σου ζητήσουν, κι από τη στιγμή που θα αρχίσεις να μιλάς, θα κάνουν ότι περνάει απ’ το χέρι τους για να συνεχίσεις να μιλάς.
 
11) Ο «καλός κι ο κακός μπάτσος». Αυτό είναι το παλιότερο κολπάκι τους. Σύμφωνα μ αυτό, ο ένας από τους δύο παρόντες αστυνομικούς θα χρησιμοποιήσει όλες τις «άσχημες» από τις παραπάνω τακτικές (π.χ. απειλές), ενώ ο άλλος τις πιο «ήρεμες» (π.χ. υποσχέσεις). Μ αυτό εφαρμόζουν ολόπλευρη πίεση πάνω σου. Μερικές φορές ο «κακός μπάτσος» θα εξαγριωθεί και θα βγει «εκτός ελέγχου» προκειμένου να σε φοβίσει μέσα από την απειλής της σωματικής βίας. Τότε ο «καλός μπάτσος» θα καλμάρει τον «κακό» και ίσως τον συνοδεύσει έξω από το δωμάτιο μέχρι να «ηρεμίσει».
Έπειτα ο «καλός μπάτσος» θα σε πλησιάσει, λέγοντας σου κάτι σαν «αν αποφασίσεις να μιλήσεις, θα τη γλιτώσεις ελαφριά, αν όμως συνεχίσεις έτσι, δε ξέρω για πόσο θα μπορέσω να τον κρατήσω (τον «κακό μπάτσο»). Πρόκειται πάντα για ανόητες απειλές που μόνο σκοπό έχουν να σε κάνουν να «σπάσεις», ομολογώντας πραγματικά ή όχι αδικήματα, κάτι που σε κάθε περίπτωση θα στραφεί εναντίον σου και ενδεχομένως εναντίον άλλων αγωνιστών. Ούτε κουβέντα λοιπόν!
 
Πηγές: pernongrata.wordpress.com  +  “Investigators’ Dirty Tricks” – Animal Liberation Front
http://www.animalliberation.net/security/dirty.html
Μετάφραση:…για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας, Ιούλης 2007
 
Αντιμετώπιση δακρυγόνων (σύντομο εγχειρίδιο)
Δακρυγόνα/ασφυξιογόνα:
Το δακρυγόνο ανακαλύφθηκε από κάποιους αμερικάνους χημικούς στα 1928. Αναπτύχθηκε σαν όπλο στη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου αλλά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Την πιο συχνή του χρήση όμως βρήκε στα επόμενα χρόνια από τις κατασταλτικές δυνάμεις των κρατών ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του “εσωτερικού εχθρού”. Η χρήση του αποσκοπεί στο να καταστήσει το “θύμα” ανίκανο να αντισταθεί ή να ξεφύγει ώστε να περάσει υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της τάξης. Οι πιο κοινοί τύποι δακρυγόνων/ασφυξιογόνων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι οι: CS (o-chlorobenzylidenemalononitrile) και CN (w-chloroacetophenone).
Κάποιες συνέπειες της έκθεσης του οργανισμού σ’ αυτά είναι: έντονος ερεθισμός των ματιών που προκαλεί δάκρια ή και προσωρινή τύφλωση, ερεθισμός των βλενογόννων της μύτης, της τραχείας, των πνευμόνων, βήχας, ερεθισμός του λάρυγγα και του στομάχου, τάση για εμετό, πιθανότητα διάρροιας, άγχος-αύξηση των σφιγμών, εφίδρωση, δερματικοί ερεθισμοί. Σε περιπτώσης εισπνοής μεγάλης ποσότητας, έχει καταγραφεί σε τοξικολογική μελέτη ακόμη και χημική πνευμονίτιδα αλλά και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα, καρδιακές προσβολές, γαστρεντερίτιδα, ηπατοκυτταρικές λοιμώξεις, θάνατοι.
Το CS ιδιαίτερα, είναι αλκαλικός διαλύτης σουλφυδρυλικών ομάδων και πιθανόν του DNA. Ενδέχεται λοιπόν να προκαλεί ακόμα και γενετικές μεταλλάξεις.
Η έξαρση των συμπτωμάτων ευνοείται πάντως με τη θερμότητα ή την ξηρασία, ενώ ακόμη και μικρές ποσότητες δακρυγόνου μπορούν να επιφέρουν προσωρινά έντονη δυσφορία σε πολλούς ανθρώπους, πράγμα που το καθιστά κι ένα από τα καθιερωμένα όπλα για τον έλεγχο του πλήθους. Χαρακτηριστική είναι η πρώτη αντίδραση του οργανισμού, βλεφαροσπασμοί, αίσθηση καψίματος και σωματικού πόνου.
Συνήθως εκτοξεύονται ως κάνιστρα από ειδικά όπλα κάποια από τα οποία ρίχνουν και 4-5 βλήματα διασποράς. Μην επιχειρήσεις να πιάσεις το βλήμα με γυμνά χέρια γιατί είναι υπερβολικά θερμό, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται για να πεταχτεί πίσω αρκεί για να επιδράσει πάνω σου αποτελεσματικά. Μπορεί επίσης να ψεκάζονται από σπρέυ χειρός ή από φισούνες σε μέγεθος πυροσβεστήρα. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και εγκαύματα πρώτου βαθμού.
 
Φροντίδα:
Αυτό που επιφέρει συνήθως η έκθεση στο CS ή το CN είναι ερεθισμός των ματιών και της τραχείας, βλεφαροσπασμοί, δάκρυα, βήχας, φτάρνισμα, ρινική καταρροή, μαζί με μια αίσθηση καψίματος στο εκτεθειμένο δέρμα και στο στόμα. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ναυτία, τάσεις για εμετό, φωτοφοβία, πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως εξαφανίζονται λίγες ώρες μετά την έκθεση. Η δυσφορία συνήθως κρατά για μισή το πολύ ώρα, ενώ το σπρέυ πιπεριού μπορεί να ενοχλεί ακόμη και μετά από 2 ώρες. Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η πρόσβαση σε κάποιο μέρος με καθαρό αέρα, απομάκρυνση από το σημείο όπου έχει πέσει ή έχει ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο και το ξέπλυμα της επιδερμίδας και των ματιών. ’τομα με διεγνωσμένα αναπνευστικά προβλήματα όπως άσθμα ή εμφύσημα πρέπει να είναι πολύ πιο επιφυλακτικά καθώς ρισκάρουν μια επιδείνωση ή και μονιμοποίηση του προβλήματος σε περίπτωση έκθεσής τους. Το ίδιο όσον αφορά άτομα που φορούν φακούς επαφής, καθώς οι ουσίες που προκαλούν ερεθισμούς παγιδεύονται πίσω απ’ τους φακούς κι έτσι παρατείνεται η έκθεση σ αυτές. Αν ωστόσο φοράς φακούς μην τους πιάσεις παρά μόνο με καθαρά δάχτυλα, μην τους τρίψεις, μην τους πιέσεις.
Όταν λοιπόν πέσει ή ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο μην πανικοβάλλεσαι και μη τρίψεις τα μάτια σου. Έχε στο μυαλό σου ότι αυτό δεν είναι και το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Παρά την σύγχυση και τον πανικό, μπορείς να βρείς κάποια ανοιχτωσιά να καταφύγεις. Μείνε ψύχραιμος και ανάπνεε αργά.
Θυμήσου ότι είναι μόνο προσωρινό.
Καθησύχασε τους διπλανούς σου αν έχουν καταληφθεί από τον πανικό. Στη συνέχεια, ξέπλυνε το πρόσωπο με ένα διάλυμα αποτελούμενο κατά 50% από νερό και 50% από βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox) που θα έχεις παρασκευάσει από πριν, ή άφθονο νερό.
Μην καταπιείς! Φύσηξε επίμονα την μύτη σου, ξέπλυνε το στόμα, φτύσε. Στάσου σε κάποιο σημείο με καθαρό αέρα, με το πρόσωπο προς την μεριά του ανέμου. Αργότερα, καλό είναι να κάνεις ένα ντους με δροσερό νερό και σαπούνι. Ξέπλυνε προσεκτικά το κεφάλι, ούτως ώστε το νερό από τα μαλλιά σου να μην τρέχει στα μάτια. Κλείσε τα ρούχα που φορούσες σε σακούλες μέχρι να τα πλύνεις, με ισχυρό βασικό (μη-όξεινο) απορρυπαντικό. Πίνε άφθονο νερό.
Σε περίπτωση που αντιληφθείς μακροχρόνια συμπτώματα, όπως ερεθισμούς των ματιών ή αναπνευστικά προβλήματα κάποιες μέρες μετά, αναζήτησε ιατρική βοήθεια. Τις επόμενες μέρες, πίνε άφθονο νερό, ακόμη καλύτερα στίβοντας μέσα λίγο λεμόνι. Κοιμήσου αρκετά και απόφευγε το τσιγάρο, το αλκοόλ, την καφείνη, τα τηγανητά/λιπαρά γεύματα: Βοήθησε το συκώτι σου να αποβάλλει τα τοξικά.
 
Πρόληψη:
Καλύπτουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας, ιδιαίτερα αν έχουμε κάποιο έγκαυμα, ξεφλούδισμα από τον ήλιο κλπ, δεν το αφήνουμε σε καμία περίπτωση εκτεθειμένο. Χρησιμοποιούμε αντηλιακό (βασικό) και σε καμμία περίπτωση λοσιόν/έλαια κλπ γιατί παρατείνουν την επίδραση των δακρυγόνων. Στο εμπόριο μπορούν να βρεθούν ειδικές αντι-ασφυξιογόνες μάσκες (οι καλύτερες είναι αυτές που καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι, με φίλτρα τύπου ΝΑΤΟ, ενώ σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνουμε τις παλιού τύπου οι οποίες περιέχουν ασβέστιο στα φίλτρα), ωστόσο, η κατοχή μιας τέτοιας μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας σε μια πιθανή προσαγωγή, εξακρίβωση κλπ. Εναλλακτικά, μπορούμε να έχουμε γυαλάκια κολυμβητηρίου, ή στην χειρότερη περίπτωση ένα καθαρό μαντήλι, ακόμα και ελαφρώς ποτισμένο στο διάλυμα Maalox, ώστε να καλύπτει την μύτη και το στόμα μας.
Πηγές:
www.black-rose.com/radicalhealth.html
www.tao.ca/~plantingseeds/healingtrauma
www.wikipedia.org
Περιοδικό Do or Dire #7
P.O.Box 11303 Portland,OR 97211
or email info@blackcrosscollective.org
[Επιμέλεια-Μετάφραση:…για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας, Οκτώβριος 2007]
******
BlackMediterraneanPirate