Αντιρρυπογόνος οικονομία στην κρίση της ρυπογόνου…

Η οικονομική κρίση στις μέρες μας που όλους μας τρομάζει, θα είναι αμείλικτη μα και τραγική. Αρκεί να εννοήσουμε να την κατανοήσουμε και να την αποδεχτούμε σαν μια ακόμα παγκόσμια κρίση των οικονομικά ισχυρών. Που για μια ακόμα φορά η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων σε λίγους και η μεταφορά τους στον χρηματιστηριακό τζόγο, μέσα από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα βλέπουμε να καταρρέει.

Αυτή τη φορά, τα αδιέξοδα για ανάκαμψη των οικονομιών θα είναι ακόμα πιο δύσκολη. Και οι επιδράσεις αυτού του είδους οικονομίας, σε όλο το φάσμα της ανθρωπότητας ακόμα πιο καταστροφική.Όλα αυτά όμως σε συνδυασμό με δύο ειδήσεις που τρομάζουν ακόμα περισσότερο και από την κρίση τους, περιπλέκει ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Από τη μια ο Τσάβες γυρνάει από τη Μόσχα στη Βενεζουέλα, έχοντας υπογράψει συμφωνία για την εγκατάσταση εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στη χώρα του, από την άλλη η Ινδία και οι ΗΠΑ υπογράφουν συμφωνία με την οποία οι ΗΠΑ θα παρέχουν πυρηνική τεχνολογία στην Ινδία. Το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας φαίνεται να αποτελεί μια από τις βασικές επιλογές ανάπτυξης του κεφαλαίου για το επόμενο διάστημα. Επιλογή με τεράστιο κόστος για την ανθρωπότητα.

Κραχ και στα οικοσυστήματα
Η καταστροφή των δασών σε παγκόσμιο επίπεδο προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στη διεθνή οικονομία από ό,τι η σημερινή κρίση στις χρηματαγορές, εκτιμούν οικονομολόγοι σε έκθεσή τους για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι συντάκτες της έκθεσης υπολόγισαν την αξία των υπηρεσιών που προσφέρουν στον άνθρωπο τα δάση, από την παραγωγή τροφής και την κατακράτηση πόσιμου νερού μέχρι την απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.
«Ενώ η Γουόλ Στριτ έχει χάσει μέχρι σήμερα 1 με 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, η πραγματικότητα είναι ότι με τους σημερινούς ρυθμούς χάνουμε φυσικά κεφάλαια τουλάχιστον 2 με 5 τρισ. δολαρίων κάθε χρόνο» δήλωσε στο BBC ο οικονομολόγος της Deutsche Bank Πάβαν Σούκντεβ, επικεφαλής της μελέτης.
Η έκθεσή του παραλληλίζεται με την Έκθεση Στερν για το κόστος της κλιματικής αλλαγής, η οποία έδειξε ότι το κόστος των διεθνών μέτρων είναι μικρότερο από τις ζημιές που θα υπάρξουν αν το φαινόμενο αφεθεί ανεξέλεγκτο.
Η έκθεση του Σούκντεβ, Οικονομία των Οικοσυστημάτων και της Βιοποικιλότητας, τονίζει μάλιστα ότι οι επιπτώσεις της αποψίλωσης θα είναι εντονότερες στις φτωχές κοινότητες που εξαρτώνται από τα δάση ως πηγές τροφίμων.
Από τις οικονομικές ζημίες στις οποίες αναφέρεται, η μεγαλύτερη αντιστοιχεί στη μείωση της απορρόφησης αερίων του θερμοκηπίου από τα δάση.
Η έκθεση παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN) στη Βαρκελώνη.
Προσπαθώντας να μην επαναχρησιμοποιήσω τις λέξεις και τα λόγια των κάθε λογής «εξουσιαστών», (αντί και αμφί).
Σαφώς και η πυρηνική ενέργεια θα επανέλθει και πάλι στο προσκήνιο πιο δυναμικά. Τόσο για την επιβολή εξουσίας σε έναν νέου τύπου διεθνή μιλιταριστικό ανταγωνισμό για την ανακατανομή της παγκόσμιας εξουσίας, αλλά και στη χρήση της ως ενέργεια που θα παράγεται και θα ελέγχεται από τα μονοπώλια.
Αλλά και η συνέχιση του ανεξέλεγκτου βιασμού της φύσης προς όφελος του κέρδους και της συσσώρευσης κεφαλαίων, για ανάκαμψη της κρίσης τους, μας οδηγεί σε πολύ επικίνδυνους δρόμους. Συνεχίζοντας την καταστροφή του φυσικού πλούτου ενός πλανήτη που μέχρι πρότινος μας πρόσφερε απλόχερα την επιβίωση μας ως είδος του.
Ας ξανασκεφτούμε λοιπόν σοβαρά την οικονομική κρίση αυτή.
Θα προσπαθήσουν να μεθοδεύσουν το ξεπέρασμά της αδιαφορώντας για το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλέσουν.
Επιστρέφοντας στα παλιά, σε μεθόδους κρατικού μονοπωλιακού μοντέλου του συστήματος για να ανακάμψουν και όταν αυτό πάρει τον δρόμο του:
Μια ενεργειακή κρίση θα αρχίσει να παρουσιάζεται στη συνέχεια. Αυτή θα συνοδευτεί με μια διατροφική κρίση. Η έλλειψη τροφίμων, κυρίως σε ρύζι και σιτηρά, που εκτρέφουν -ως βασικά προϊόντα διατροφής- τα δύο τρίτα του πλανήτη, θα τους οδηγήσει στη μεθόδευση ελέγχου των τροφών και του νερού.
Αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα μεταστροφής της παραγωγής ενέργειας σε άλλες μορφές και κυρίως με πυρηνική ενέργεια προβλέπουν να οδηγηθούν στον έλεγχό της.
Κρατικά μονοπώλια και πολυεθνικές θα βιώσουν τον δικό τους ανταγωνισμό για το κέρδος και την εξουσία, για το ποιος θα ελέγξει τόσο την παραγωγή ενέργειας αλλά και τη διαχείριση ενός αγαθού που μέρα με τη μέρα θα γίνεται όλο και πιο πολύτιμο, το νερό.
Ανομολόγητα
Είμαστε σε θέση να απεμπλακούμε από το παιχνίδι τους;
Είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε οργανωμένα και μόνοι μας αυτό το μέγεθος των προβλημάτων, από μια εξουσία ελέγχου των πάντων, παγκοσμίου επιπέδου, ανεξάρτητα από τις αναθέσεις τους:
Τι μπορούμε να κάνουμε; και από πού πρέπει να αρχίσουμε;
Ας το σκεφτούμε.
Ξεκινώντας από μικρές ομάδες (κοινότητες) θα έλεγε κανείς.
Ας το δούμε σαν ένα πείραμα.
Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας σε μικρές μονάδες.
Η παραγωγή και η διακίνηση διατροφικών προϊόντων και εμπορευμάτων μεταξύ κοινοτήτων.
Και τέλος το δίκαιο εμπόριο σε συνδυασμό με την αποφυγή και απόρριψη της βιωματικής μας υπερκατανάλωσης, είναι οι τρεις ελάχιστες βασικές εναλλακτικές προϋποθέσεις για την ανθρωπότητα.
Είναι εκείνες που αν δεν συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα θα εξακολουθήσουμε να είμαστε θεατές της υποχρεωτικής μας εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης.
Ας αρχίσουμε με τα πιο απλά
Καταναλώνουμε όσο το δυνατόν λιγότερη ενέργεια. Ξεκινώντας ακόμα και από τις μικρές πολύ μικρές εναλλακτικές μας να παράγουμε έστω και μόνοι μας μέρος της ενέργειας που έχουμε ανάγκη.
(Δείτε εδώ: Ένας νέος μαθητής πώς με λιγότερο από 500 ευρώ λύνει το πρόβλημα ενέργειας φωτισμού του δωματίου του).
http://provlimatismoibyjimank.blogspot.com/
Παράγουμε και καταναλώνουμε μόνο προϊόντα που παράγει ο τόπος μας. Και αγοράζουμε ή ανταλλάσσουμε αυτά που προέρχονται από τη ντόπιά αγορά τις κοινότητάς μας. Δεν θα πάθουμε τίποτα αν ακολουθήσουμε τη διατροφική αξία και συνήθεια των προγόνων μας και απεμπλακούμε από τη συνήθεια της επιβαλλόμενης υπερκατανάλωσης.
Και το πιο σημαντικό.
Οι όποιες μας λαϊκές οικονομίες θα πρέπει τώρα να αποσυρθούν από τις τράπεζές τους. Δεν έχει πια κανένα νόημα να περιμένουμε να κερδίσουμε από την αγοραπωλησία πλαστού χρήματος.
Αντίθετα οι δικές μας μικρές λαϊκές καταθέσεις είναι εκείνες που τους δίνουν το προνόμιο για πολιτικοοικονομικά παιχνίδια που κερδίζουν μόνο αυτοί, τόσο στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον
Ας τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά.
Και ας αρχίσουμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας δημιουργώντας ομάδες που μπορεί να γίνουν μελλοντικές κοινότητες αυτοδιάθεσης και αυτοδιαχείρισης.
Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μια ακόμα ουτοπική ονείρωξη, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε τη συγκεκριμένη πύλη στον ιστοχώρο για να αντιληφθείτε ότι αυτά κάλλιστα μπορεί να συμβούν ακόμα και σήμερα. Στην παγκόσμια κρίση της ρυπογόνου οικονομίας. http://omadeon.wordpress.com/2008/10/11/community_autonomy/