Ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα σε μια γειτονιά στα Δυτικά. Θα μπορούσε να είναι βόρεια, νότια ή ανατολικά. Αράζεις με την παρέα σου σε ένα καφέ. Φάτσες περίεργες σε τσεκάρουν και τους ξέρεις ότι είναι το μαύρο σκοτάδι. Φεύγοντας στην έχουν στημένη. Μπαίνεις μπροστά γιατί η ζωή βάζει μπλόκο στον θάνατο. Το φως διαλύει το σκοτάδι. Μπάτσοι σφυρίζουν αδιάφορα και το μαχαίρι σταματάει στο κορμί σου. Γιατί το κορμί του Παύλου κάλλιστα θα μπορούσε να είναι το δικό σου.
Αργά το βράδυ της Τετάρτης 17 προς Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2013 στο Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον φασίστα Ρουπακιά, δεύτερο στην ιεραρχία του πυρήνα Νίκαιας της εγκληματικής, ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα. Μια δολοφονία από το μακρύ χέρι του συστήματος, από ένα βαθύ κράτος που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, όπως αποδεικνύεται πλέον περίτρανα με ντοκουμέντα που αφορούν την αγαστή συνεργασία Νέας Δημοκρατίας (Μπαλτάκου), Χρυσής Αυγής και μιας ολόκληρης εθνικιστικής καταιγίδας, όχι απλά σταγονιδίων, μέσα στο Δικαστικό Σώμα και τα Σώματα Ασφαλείας (Αστυνομία, Στρατός, Λιμενικό, ΚΥΠ). Μια δολοφονία που μόνο τυχαία δεν ήταν.
Η προσχεδιασμένη και προδιαγεγραμμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ενός Έλληνα μουσικού και αντιφασίστα, από το τάγμα θανάτου της ΧΑ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι φασίστες δεν δολοφονούν πλέον μόνο μετανάστες αλλά έστρεψαν το μαχαίρι τους πάνω σε όλη τη κοινωνία, όπως ήταν προβλεπόμενο, όπως πράττουν ιστορικά, κάνοντας την ιστορία να μοιάζει με μια κακόγουστη φάρσα. Τα εκατοντάδες δολοφονικά χτυπήματα φασιστών, με την πλήρη κάλυψη των ΜΜΕ, του κράτους και της αστυνομίας, το συντονισμένο κλείσιμο κοινωνικών, αντιφασιστικών, αναχωμάτων όπως η Βίλα Αμαλίας και άλλες καταλήψεις, οι εκδικητικές διώξεις αντιφασιστών/ριών σε όλη την Ελλάδα, τα πογκρόμ μεταναστών με κωδικούς ύβρις όπως ο Ξένιος Δίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τόσα άλλα, προμήνυαν ότι θα έφτανε αυτή η μαύρη στιγμή.
Ο Παύλος είναι ένας/μία από εμάς. Άνθρωποι με μόνη πατρίδα μας τη Γη, που βάζουμε την ζωή μπροστά από τον θάνατο, την αγάπη πάνω από το μίσος, αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία αντί για τα ρημάδια της καταστροφής, την ουτοπία του σήμερα αντί για τη σάπια πραγματικότητα. Η ζωή αξίζει να τη ζεις για να εκφράζεσαι, να αγωνίζεσαι, να παλεύεις, να αγαπάς, να βοηθάς, να εμπνέεις, να σβήνεις σύνορα από τον χάρτη, να μπαίνεις μπροστά στο άδικο, να ρίχνεις φως στο πιο βαθύ σκοτάδι.
Δεν ξεχνάμε, η μνήμη του Παύλου θα είναι πάντα μια γιορτή κόντρα στο φασισμό, το ρατσισμό, τη βία και τον εθνικισμό. Το Φως και η Αγάπη θα επικρατήσει του μίσους και του φανατισμού.
Θα κλάψουμε για όλους τους Παύλους, αλλά σίγουρα δεν θα φοβηθούμε, γιατί αλλιώς θα είμαστε οι επόμενοι.
09/10/2009 – δολοφονία Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, 25 χρονών, νεκρός στο Α.Τ. Νίκαιας.
01/06/2010 – δολοφονία Μοχάμεντ Τζαβέντ Μπασίρ, νεκρός από σφαίρα στο στήθος.
12/05/2011 – δολοφονία Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, 21 χρονών, νεκρός με περισσότερα από πέντε μαχαιρώματα στο σώμα του.
12/08/2012 – δολοφονία 19χρονου Ιρακινού, νεκρός από πολλαπλά τραύματα μετά από επίθεση 5μελούς τάγματος εφόδου.
17/01/2013 – δολοφονία Σαχζάντ Λουκμάν, 27 χρονών, νεκρός από μαχαίρωμα.
18/09/2013 – δολοφονία Παύλου Φύσσα, 34 χρονών, νεκρός από τρία μαχαιρώματα.
Είμαι ο Παύλος, είμαι ο Λουκμάν, είμαι τα καμένα παιδιά του Ουασίμ, είμαι ο σπασμένος αστράγαλος του φίλου στο Παγκράτι, είμαι οι καθαρίστριες, είμαι οι αφρικανές γυναίκες, είμαι το μαχαιρωμένο αγόρι στα πατήσια, είμαι η δίχρονη Σύρια με υποθερμία στο παίδων (18 ώρες στο νερό), είμαι τα νεκρά παιδιά στο Φαρμακονήσι.
“Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά
να μην τολμήσω να κοιτάξω τ’ αστέρια
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά
πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια“
Killah P https://www.youtube.com/watch?v=np-v-tr7amA
Μουσική συλλογή στη μνήμη του Παύλου: https://www.youtube.com/watch?v=YLrBkkwo1zU
για ελεύθερο κατέβασμα: http://www.sendspace.com/file/03xfei
Μόνο αγάπη και θα νικήσουμε το σκοτάδι.
