Το πρώτο από τα 5R της μείωσης της κίνησης (traffic Reduction) είναι να αντικαταστήσεις μερικές μετακινήσεις με περπάτημα, ποδηλασία και χρήση ΜΜΜ. Στο παρελθόν πολλοί άνθρωποι έβλεπαν αυτά τα μέσα μετακίνησης, ειδικότερα το περπάτημα και την ποδηλασία, ως αργούς και αναποτελεσματικούς συγκρινόμενους με την οδήγηση. Αλλά είναι έτσι;
Παραδοσιακά, ο μόνος χρόνος που υπολογίζεται όταν συγκρίνεις την ταχύτητα του περπατήματος ή της ποδηλασίας με την οδήγηση του αμαξιού είναι ο πραγματικός χρόνος που ξοδεύεις μετακινούμενος. Αλλά αυτό αγνοεί δύο σημαντικά αλλά έξοδα χρόνου, το πρώτο είναι ο χρόνος που ξοδεύτηκε για να πληρώσεις το κόστος της αγοράς, συντήρησης και λειτουργίας του αυτοκινήτου. Ο Seifried (όπως αναφέρει ο Whitelegg) λάνσαρε τον όρο «κοινωνική ταχύτητα» (social speed) για να αποδώσει την ιδέα της μέσης ταχύτητας των διαφορετικών μέσων μετακίνησης όταν ληφθούν υπόψιν αυτό το κρυμμένο κόστος. Γράφει ο Whitelegg:
«Σύμφωνα με τον Seifried, η κοινωνική ταχύτητα ενός ποδηλάτου είναι 14 χλμ/ώρα, μόνο 3χλμ/ώρα πιο αργή από αυτή ενός μικρού αυτοκινήτου. Αν άλλα κρυμμένα έξοδα (ρύπανση του αέρα και ηχορύπανση, κόστος ατυχημάτων, κόστος κατασκευής δρόμων κλπ) μπουν επίσης στο λογαριασμό, τότε το μικρό αμάξι είναι 1χλμ/ώρα πιο αργό από το ποδήλατο.»
Οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι έχουν ένα συγκεκριμένο χρονικό προϋπολογισμό. Ο μέσος χρόνος ταξιδιού προς τη δουλειά έχει παραμείνει γύρω στα 20-30 λεπτά από τον καιρό που οι περισσότεροι άνθρωποι περπατούσαν για να πάνε στις δουλειές τους (Manning). Αυτό το φαινόμενο ανάγκασε τον Whitelegg να αναφερθεί σε μια «ψευδαίσθηση χρόνου» (time illusion) η οποία έχει ως αποτέλεσμα μια «κλοπή χρόνου» (a theft of time). Για παράδειγμα, συγκρίνετε έναν ιδιοκτήτη αμαξιού ο οποίος ξοδεύει 30 λεπτά την ημέρα οδηγώντας 20 χιλιόμετρα για την δουλειά του με έναν ποδηλάτη ο οποίος στον ίδιο χρόνο καλύπτει 7,5 χιλιόμετρα. Οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων θα αισθάνονταν ότι ταξιδεύουν γρηγορότερα. Αλλά στην πραγματικότητα, όταν όλα τα έξοδα υπολογιστούν σε χρόνο, ξοδεύουν 70 λεπτά για να καλύψουν την απόσταση που ο ποδηλάτης ξοδεύει μόνο 32 λεπτά.
Αλλά ίσως το μεγαλύτερο κόστος χρόνου που δεν συμπεριλαμβάνεται (και ένα που δεν συνυπολογίστηκε ούτε στα παραδείγματα της κοινωνικής ταχύτητας παραπάνω) είναι ο χρόνος που χάνεται μέσω των επιπτώσεων στην υγεία. Αφήστε με να το εξηγήσω με μια προσωπική ιστορία. Στην ηλικία των 44 πήγα στο γιατρό μου για ένα τσεκάπ και μου βρήκε απαράδεκτα υψηλή πίεση. Πήγε στη βιβλιοθήκη του και τράβηξε μια μελέτη που έδειχνε ότι στην ηλικία μου και με τα επίπεδα πίεσης που είχα, θα έχανα 18 χρόνια από τη ζωή μου. Έπειτα με ενημέρωσε ότι το μόνο που χρειαζόμουνα για να ρίξω την πίεση μου ήταν 20 λεπτά άσκησης κάθε μέρα -η οποία θα μπορούσε να είναι κάτι τόσο απλό όσο ένα γρήγορο περπάτημα. Με το να πηγαίνω με τα πόδια στη δουλειά μου, μπορούσα να κερδίσω 18 χρόνια.
Μετάφραση από απόσπασμα του βιβλίου του David Engwichτ με τίτλο Street Reclaiming- Creating Livable Streets and Vibrant Communities
