‘‘Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη… Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα. Ίσως, πρέπει να είναι τρελοί. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ο,τι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, ίναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.” -Τζακ Κέρουακ-
Ίσως το καλύτερο, το πιο ολοκληρωμένο και το πιο κινηματικό Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ μέχρι σήμερα κατά τη γνώμη μας. Ήταν σίγουρα η πιο σημαντική δράση επανάκτησης του δημόσιου χώρου που έχει κάνει το αντιαπαγορευτικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια. Από το πρώτο legalize στο Πάρκο Ελευθερίας το 2005 μέχρι το φετινό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας έχουμε μάθει στα δύσκολα, αλλά το φετινό ήταν λίγο πιο ζόρικο από τα αναμενόμενα.
Η μαζική προσέλευση όμως περίπου 30.000 χαμογελαστών ψυχών, οι μουσικάρες που ακούσαμε από 12 συγκροτήματα και 38 DJs, ο μαγευτικός χώρος του κάμπινγκ που μας φιλοξένησε και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ομιλίες από 12 ομιλητές από το εξωτερικό και άλλους τόσους εγχώριους μας αποζημίωσαν με το παραπάνω.
Στο φετινό φεστιβάλ υπήρξε πολύ έντονη η μυρωδιά και η ανησυχία της καταστολής, ενώ στη πλάτη της διοργάνωσης παίχτηκαν διάφορα παρασκηνιακά μικροπολιτικά παιχνίδια με στόχο τον δημόσιο παραλιακό χώρο- φιλέτο του Κάμπινγκ της Βούλας. Αρχής γενομένης από το Δήμαρχο Βούλας, Βάρης, Βουλιαγμένης (ΒΒΒ) που ενώ αρχικά είχε συναινέσει στο αίτημά μας για συνεργασία και παροχή κάδων απορριμμάτων, μια βδομάδα πριν το φεστιβάλ έκανε πίσω προφασιζόμενος ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός (!), δηλώνοντας άγνοια για το φεστιβάλ στα τοπικά ΜΜΕ (ενώ είχε πρωτοκολλημένη την αίτησή μας και μας είχε απαντήσει θετικά πριν βδομάδες μέσω της Γραμματέας του) και στο τέλος έβγαλε μια επιθετική ανακοίνωση προς το φεστιβάλ, ότι δήθεν γίνεται χωρίς την άδειά του.
Ο χώρος του Κάμπινγκ όχι μόνο δεν είναι ιδιωτικός, αλλά είναι δημόσιος και πρέπει να διασφαλιστεί ο ανοιχτός και κοινόχρηστος χαρακτήρας του. Μάλιστα έχει ανοίξει από τον ίδιο Δήμαρχο πριν από ένα χρόνο και το Δημοτικό Συμβούλιο ΒΒΒ έχει βγάλει δύο αποφάσεις ότι ο χώρος είναι κανονικά ιδιοκτησία του Δήμου και δημόσιος.
Απ ότι μάθαμε ο Δήμαρχος διεκδικεί το χώρο από το κράτος με στόχο να τον εκμεταλλευτεί για δημοτικό όφελος, ενώ περιμένουν ήδη διάφορα αρπαχτικά στη γωνία, πολύ ισχυρά οικονομικά συμφέροντα της περιοχής που αναμένουν το σήμα της ανάπτυξης για να κλείσουν και πάλι τη πρόσβαση στη παραλία φτιάχνοντας σκυλομάγαζα ή οργανωμένες πλαζ. Είναι οι ίδιοι που έκαναν τη καταγγελία που οδήγησε στην αυτόφωρη σύλληψη των εθελοντών του κάμπινγκ μια βδομάδα πριν το φεστιβάλ, είναι οι ίδιοι που προκάλεσαν μια δολιοφθορά στην κεντρική σκηνή του φεστιβάλ, είναι οι ίδιοι που μέσω τοπικών μπλογκ με ανώνυμα άρθρα κάνουν κουμάντο και εκβιάζουν τον τωρινό Δήμαρχο και τους εθελοντές του κάμπινγκ.
Το κράτος από την άλλη έχει εντάξει το χώρο στις περιοχές φιλέτα της παραλίας προς ξεπούλημα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Εκεί μπαίνει στο παιχνίδι και η ΕΤΑ (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα) οι οποίοι δηλώνουν διαχειριστές του χώρου (και εμμέσως ιδιοκτήτες) και είχαν δώσει εντολή στην Αστυνομία να εκκενώσει το χώρο από την κατάληψη και την ανοιχτή συνέλευση κατοίκων και να σφραγίσει το Κάμπινγκ δύο ημέρες πριν την έναρξη του φεστιβάλ.
Μετά από ισχυρές πολιτικές πιέσεις από τα κόμματα που στηρίζουν το φεστιβάλ, αλλά και τη μήνυση που κατέθεσαν οι εθελοντές του κάμπινγκ απέναντι στα συνεργεία που πήγαν να σφραγίσουν το χώρο καταφέραμε μια μέρα πριν το φεστιβάλ να παραμείνει ο χώρος ανοιχτός και δημόσιος.
Αυτό που φοβόντουσαν έγινε. Καταφέραμε και δημιουργήσαμε μια προσωρινά αυτόνομη ζώνη, διαφυλάξαμε ένα ανοιχτό, ελεύθερο και δημόσιο χώρο που φιλοξένησε πολλές χιλιάδες κόσμου σε μια ελεύθερη γιορτή για τα ατομικά δικαιώματα και τη μείωση της βλάβης από τις εξαρτήσεις, διαμορφώνοντας ένα κεκτημένο για τη περιοχή κόντρα στα σχέδια ξεπουλήματος.
Πλέον ο χώρος έχει προηγούμενο δημόσιας χρήσης για πολιτιστικές εκδηλώσεις και πρέπει να διαφυλάξουμε το δημόσιο, ανοιχτό και κοινόχρηστο χαρακτήρα του με νύχια και με δόντια, όχι μόνο γιατί είναι ένας πολύ σημαντικός και συμβολικός χώρος για το κίνημα των ελεύθερων παραλιών και της ελεύθερης πρόσβασης στον αιγιαλό (συνταγματικό δικαίωμα όλων των πολιτών), αλλά και γιατί είναι από τα τελευταία εναπομείναντα κομμάτια δημόσιας γης με ελεύθερη πρόσβαση σε όλη την Αττική ακτογραμμή.
Το μεγάλο στοίχημα είναι πλέον πως θα κρατήσουμε το χώρο ανοιχτό και δημόσιο, και πως θα βοηθήσουμε τους αγωνιστές εθελοντές του Κάμπινγκ Βούλας να τον διαφυλάξουν από το επικείμενο ξεπούλημα.
Σε ότι αφορά τις απειλές και τη προσπάθεια απαγόρευσης του φεστιβάλ μέσω επερώτησης στον Υπουργό ΠροΠο και συκοφαντικών δημοσιευμάτων από το ναζιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή έχουμε να δηλώσουμε ότι το μόνο που κατάφεραν είναι να κάνουν διαφήμιση του φεστιβάλ στα κυρίαρχα ΜΜΕ που δεν αναφέρονται ποτέ σε αυτό και τους σκοπούς του. Εμείς ήμασταν σίγουροι ότι οι θρασύδειλοι αυγοκέφαλοι δεν θα έκαναν ποτέ βίαιη παρέμβαση στο φεστιβάλ, όπως διατείνονταν, γιατί όπως έχουν αποδείξει από την εγκληματική τους δράση μέχρι στιγμής επιλέγουν μόνο εύκολους και μοναχικούς στόχους, χαρακώνουν παιδιά στο πρόσωπο και μαχαιρώνουν ανυπεράσπιστους μετανάστες μόνο αν υπερέχουν αριθμητικά. Με τόσο μαζική προσέλευση στο φεστιβάλ ήταν σίγουρο ότι δεν θα είχαν ποτέ το θάρρος να κάνουν οποιαδήποτε απειλητική κίνηση.
Μέσα στο περιρρέον κλίμα βίας, ανασφάλειας και καταστολής, το γεγονός ότι αυτό το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο χωρίς να γίνει το παραμικρό επεισόδιο μας αποδεικνύει ότι η δύναμη της αγάπης, της αλληλεγγύης και της μη/βίαιης πολιτικής ανυπακοής μπορούν να διαλύσουν τα μαύρα σύννεφα της ιδιώτευσης, του μίσους και της αδιαλλαξίας.
Εμείς θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι να καλλιεργούμε τα δικαιώματα μας και να σπέρνουμε το σπόρο της αλλαγής, των πολιτικών, των νοοτροπιών, των συνειδήσεων. Δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα μας αν δεν αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων σε ένα πιο ανθρώπινο, αποτελεσματικό και δίκαιο πλαίσιο.
Πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τη συνεχιζόμενη υποκρισία. Όπως είδαμε και ακούσαμε από τους ομιλητές στις ενημερωτικές εκδηλώσεις (οι βιντεοσκοπημένες εισηγήσεις τους βρίσκονται στο κανάλι μας στο youtube), όποιος εξακολουθεί να στηρίζει τις υπάρχουσες εγκληματικές πολιτικές καταστολής, στηρίζει το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά και τη διάλυση των δημόσιων δομών απεξάρτησης.
Όπου έχουν εφαρμοστεί αντιαπαγορευτικές πολιτικές μείωσης της βλάβης αντί για καταστολή στην Ευρώπη (Πορτογαλία, Τσεχία, Ολλανδία, Ισπανία, Βέλγιο, Ελβετία, κ.α.) με έμφαση στην αποποινικοποίηση της χρήσης των ουσιών, του ελεγχόμενους χώρους χρήσης, τη πρόληψη, τη θεραπεία- απεξάρτηση και τα επιστημονικά δεδομένα, τα αποτελέσματα είναι ορατά και εντυπωσιακά: εξάλειψη της δημόσιας χρήσης, μείωση των προβληματικών και εξαρτημένων χρηστών, αύξηση του ορίου ηλικίας των χρηστών, διασφάλιση της δημόσιας υγείας, μείωση της μικροεγκληματικότητας, μεγαλύτερα ποσοστά απεξάρτησης και επανένταξης, θεαματική αξιοποίηση των προγραμμάτων υποκαταστάτων και σταδιακής απεξάρτησης, κλπ.
Όσοι διατείνονται το αντίθετο (βλέπε τις φετινές κατάπτυστες ανακοινώσεις του ΚΚΕ) ζούνε σε άλλο πλανήτη και παραπληροφορούν εσκεμμένα. Τα επίσημα κρατικά δεδομένα και τα επικαιροποιημένα επιστημονικά στοιχεία τους διαψεύδουν κατηγορηματικά και καταμαρτυρούν ότι οι κατασταλτικές πολιτικές έχουν αποτύχει δραματικά, καθώς δεν έχουν μειώσει ούτε τη ζήτηση, ούτε τη προσφορά -το αντίθετο μάλιστα, ενώ προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά απ ότι προλαμβάνουν. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει πλέον πολύ έντονη κινητικότητα για τη μεταρρύθμιση των πολιτικών για τις εξαρτησιογόνες ουσίες, σε ένα μη-τιμωρητικό αντιαπαγορευτικό πλαίσιο για τους χρήστες, καθώς και η συνειδητοποίηση ότι οι υπάρχουσες πολιτικές που στηρίζονται στη καταστολή έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα από τα συνολικά κονδύλια για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων το 80% αντιστοιχεί στην καταστολή και μόλις το 20% στην πρόληψη και τη θεραπεία- απεξάρτηση- επανένταξη. Εμείς θέλουμε να αντιστραφεί αυτό το ποσοστό, οι χρήστες να μην θεωρούνται εγκληματίες, να υπάρχει πλουραλισμός στις θεραπευτικές μεθόδους, αύξηση της χρηματοδότησης όλων των προγραμμάτων απεξάρτησης (στεγνών και με υποκατάστατα), διασφάλιση της δημόσιας υγείας, καθώς και αντιμετώπιση των ουσιών με βάση την επικίνδυνότητά τους για την ανθρώπινη υγεία. Η κάνναβη πρέπει να γίνει νόμιμη για να απεξαρτηθούν οι χρήστες από τα παράνομα κυκλώματα εμπορίας και να μπορούν να την καλλιεργούν για προσωπική χρήση.
Κλείνοντας θέλουμε να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους συντελεστές του φετινού αντιαπαγορευτικού, τους ομιλητές που μας τίμησαν με τη παρουσία τους, τους εθελοντές του κάμπινγκ, τα συγκροτήματα και τους Djs που μας χάρισαν τις μουσικάρες τους, τους stagemanager (Άννα, Σπίρι, Νικόλα, Σωτήρη, Χάρη), τα παιδιά του dubwise και του chillout, τον Σαράντο και όλους τους τεχνικούς του ήχου, τον εκπληκτικό WD για τις ζωγραφιές του, τον Γιώργο για τα σκίτσα του, τον Γκόγιο για τις πολύτιμες γνώσεις του πάνω στην αυτοκαλλιέργεια, τον Άγγελο, τον Βασίλη και όλους από την συλλογική κουζίνα της Ακαδημία Πλάτωνος για την στήριξη και το γεμάτο αγάπη και ενέργεια φαγητό και φυσικά τις πολλές χιλιάδες κόσμου που μας στήριξαν με τη παρουσία τους.
Ευχόμαστε μόνο την επόμενη φορά να προτιμήσουν να στηρίξουν τα μπαρ της διοργάνωσης αντί για τα περίπτερα της περιοχής και να δείξουν πιο έμπρακτα της αλληλεγγύη τους, καθώς είναι ένα φεστιβάλ με τεράστια έξοδα και φέτος παρά τη μαζική προσέλευση είχαμε πολλές επιστροφές με αποτέλεσμα να μην καλυφθούν τα μεταφορικά έξοδα των 12 ομιλητών από το εξωτερικό. Για να συνεχίσουν να γίνονται ελεύθερα φεστιβάλ στη πόλη, με δωρεάν είσοδο και ποιότητα, αυτοοργανωμένα και αυτοχρηματοδοτούμενα, χωρίς σπόνσορες και χορηγούς είναι απαραίτητη η οικονομική στήριξη των συμμετεχόντων και η έμπρακτη αλληλεγγύη.
Μέχρι να λάμψει η αλήθεια που είναι η καλύτερη πρόληψη, εμείς θα αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα δικαιώματά μας.
Μια αγάπη, μια γροθιά, ένας πλανήτης.
22.5.2013
Ηλιόσποροι
