Υποθέσεις ναρκωτικών: ΤΟΥΣ ΘΑΒΟΥΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΔΡΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΣΤΟΛΩΝ – ΕΦΕΣΕΩΝ
«Οπως είχαν στον Μεσαίωνα τις μάγισσες και τις έκαιγαν, το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα παιδιά που είναι στα ναρκωτικά. Είναι τα απόβλητα της κοινωνίας»: ο Γιώργος Κοσκινάς μάς μιλά εκ μέρους της Ενωσης Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που συγκρότησαν πριν από δύο – τρία χρόνια κυρίως γονείς που συναντήθηκαν στα δικαστήρια των παιδιών τους για υποθέσεις ναρκωτικών, άκουσαν τις εξοντωτικές ποινές σε βάρος τους και αποφάσισαν να κάνουν κάτι.
Πυξίδα τους, η απόφαση-πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (2004/ 757/ ΔΕΥ-25/10/2004) που επιφέρει, κατά τη γνώμη τους, σημαντικές αλλαγές στην ποινική αντιμετώπιση, καθορίζοντας τις μέγιστες ποινές για την κατοχή ναρκωτικών ανάλογα με την ποσότητα: μέχρι τρία χρόνια για μικρές ποσότητες και μέχρι δέκα για τις μεγάλες. Η ακριβής διατύπωση όμως είναι ότι «επισύρουν μέγιστη, και όχι λιγότερο, στερητική της ελευθερίας ποινή διάρκειας…», που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για την ύπαρξη μεγαλύτερων των καθοριζόμενων ποινών, όπως μας επισημαίνουν νομικοί.
Η ΕΠΔΑ (τηλέφωνο επικοινωνίας 6976 835645, περισσότερα στοιχεία στο http://ctzleague.blogspot.com) προτίθεται να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καθυστέρηση στην εφαρμογή αυτών των μέτρων. Καθυστέρηση που «έχει καταστρέψει χιλιάδες ζωές νέων ανθρώπων και έχει οδηγήσει στην απόγνωση χιλιάδες οικογένειες. Κοινή μας διαπίστωση, κυρίως μετά το παραδικαστικό, ήταν η αυστηροποίηση σε απάνθρωπο βαθμό των ποινών που επέβαλαν τα δικαστήρια. Δεν γίνεται σε άλλες χώρες για 5-10 γραμμάρια κάποιος να ακούει μια επίπληξη ή να πληρώνει ένα πρόστιμο και εδώ να τρώει δέκα χρόνια φυλακή. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Μέχρι σήμερα η Ενωση έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες πληρεξούσια κρατουμένων για μαζική προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και προσπαθούμε να συλλέξουμε ακόμη περισσότερα», μας λέει ο πατέρας που μας μιλά με ψευδώνυμο (τα στοιχεία του στη διάθεση της «Ε»), επειδή ο φοιτητής γιος του, που βρίσκεται ήδη τρία χρόνια στη φυλακή, έχει το Εφετείο του σε λίγες μέρες: «Του βρήκαν συνολικά 12 γραμμάρια ανεπεξέργαστης κάνναβης και καταδικάστηκε πάνω από δέκα χρόνια φυλακή και άλλοι εκτίουν τα ίδια χρόνια για 30 γραμμ.».
Διηγείται την οδύσσειά του, κοινή με άλλων γονιών, που έφτασαν μέχρι τις ανώτατες βαθμίδες της δικαστικής εξουσίας εκλιπαρώντας για επιεικέστερη μεταχείριση: «Ολοι κωφεύουν στα αιτήματά μας. Μας λένε πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν στο Εφετείο. Εκεί συνήθως σου κόβουν ένα με δύο χρόνια από την υπερδεκαετή ποινή την οποία οφείλουν να εκτίσουν τα παιδιά μας. Μιλάμε για παιδιά 18, 20, 22 χρόνων που βλέπουν τη ζωή τους να χάνεται στη φυλακή. Αυτή είναι μεγάλη αδικία, η μηχανή της αδικίας».
Κερδίζουν χρήματα
Ποια μηχανή της αδικίας; Ο λόγος του, ποταμός: «Είναι όλοι όσοι κερδίζουν χρήματα και διαβιώνουν σε βάρος των φυλακισμένων για ναρκωτικά και από την ελπίδα τους για αποφυλάκιση. Οσοι υποστηρίζουν τη μηδενική ανοχή, γεμίζοντας τις φυλακές και χτίζοντας συνεχώς καινούργιες. Το σύστημα της δικαιοσύνης, δικαστές, δικηγόροι, όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται τον γονιό. Μόνον εγώ μέχρι το Εφετείο έχω χαλάσει πάνω από 25.000 ευρώ . Και δεν μιλώ για τα λαδώματα: όσα χρόνια είναι το παιδί μου φυλακή κάναμε 9 φορές αίτηση αποφυλάκισης που είναι 2.000-3.000 ευρώ κάθε φορά. Τα τελευταία χρόνια έχουν πεθάνει σχεδόν 400 κρατούμενοι στις φυλακές κυρίως από ναρκωτικά. Αυτό για μας είναι γενοκτονία. Αν έχεις καταδίκη για ναρκωτικά οφείλεις να εκτίσεις τα 4/5 της ποινής, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μόνο τα 3/5. Γιατί τέτοιος ρατσισμός μεταξύ κρατουμένων; Σύμφωνα με την Αστυνομία, την επταετία 2000-2007 κατηγορήθηκαν 12.000 άνθρωποι σε υποθέσεις ναρκωτικών. Σχεδόν ο ένας στους χίλιους Ελληνες, μέσα σε μια επταετία. Σκεφτείτε τον τζίρο των χρημάτων που πληρώνουμε για δίκες, αμοιβές, μίζες, εκδουλεύσεις».
«Τραγικά πράγματα»
Ποια είναι η δικαστηριακή πρακτική ρωτήσαμε τον δικηγόρο Εμμανουήλ Παπαδάκη: «Στη χώρα μας προβλέπονται εξοντωτικές ποινές, δεν γίνονται διακρίσεις και αν κάποιος με ναρκωτικά χαρακτηριστεί ιδιαίτερα επικίνδυνος έχει τελειώσει στη χωματερή ανθρώπων. Γίνονται τραγικά πράγματα. Εχουμε ανθρώπους άρρωστους που παίρνουν ισόβιες καταδίκες, ενώ θα έπρεπε να τύχουν θεραπευτικής αγωγής. Δεν ορίζεται ποια είναι η μεγάλη ή η μικρή ποσότητα, δεν αναγνωρίζουν ελαφρυντικά, ούτε αν είσαι μικρής ηλικίας και περιστασιακός χρήστης που μπορείς να αφεθείς ελεύθερος, η δικαστηριακή πρακτική στην Ελλάδα είναι να τους χαρακτηρίζει όλους εμπόρους, τα ισόβια για ναρκωτικά τα έχουν ψωμοτύρι, ο νόμος δεν κάνει διακρίσεις στις ουσίες, αν σε πιάσουν με σκληρά ναρκωτικά οι ποινές είναι συντριπτικές, ενώ ως χρήστες κρίνονται εκείνοι που κατά κανόνα έχουν πρόσβαση στους ιατροδικαστές. Δεν είναι στοιχεία πολιτισμένου κράτους αυτά», μας λέει. *
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 06/09/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=06.09.2008,id=72784168
