Δυστυχώς όταν προσπαθήσει κανείς να μιλήσει με κριτική διάθεση για τα εμβόλια, έχει να αντιμετωπίσει μια πολύ προκατειλημμένη και διαμορφωμένη κοινή αντίληψη για το θέμα αυτό. Η κοινή γνώμη είναι πολύ σαφώς τοποθετημένη θετικά απέναντι στα εμβόλια. Ο απλός άνθρωπος βομβαρδίζεται καθημερινά από ειδήσεις και σχόλια σε εφημερίδες και ραδιόφωνα, που εκθειάζουν τα εμβόλια και δημιουργούν την εντύπωση της πανάκειας. Από τα εμβόλια περιμένουμε τη λύση όλων των προβλημάτων υγείας που μάς ταλανίζουν στην αρχή της νέας χιλιετίας. Αναμένουμε εναγωνίως το εμβόλιο για το AIDS, είμαστε εν όψει εμβολίου για τον καρκίνο και τα πάντα περιμένουμε ότι θα λυθούν ως δια μαγείας, με εμβόλια που η επιστήμη θα ανακαλύψει. Αφού μας τροφοδοτούν με όλες αυτές τις ελπίδες για τα “σωτήρια” μελλοντικά εμβόλια, φυσικό είναι να θεωρεί δεδομένο ο πολύς κόσμος, αλλά και όλοι όσοι παρέχουν υπηρεσίες υγείας, ότι και τα ήδη υπάρχοντα εμβόλια έχουν προσφέρει πολλά και προσφέρουν πολλά. Προφανώς όλοι θεωρούν αδιανόητο να αμφισβητήσει κανείς αυτήν την “κατάκτηση” της επιστήμης που λέγεται εμβόλιο.
Στην πραγματικότητα ακόμα και οι γιατροί δεν μπορούν να υποστηρίξουν με ισχυρά επιστημονικά στοιχεία την ωφελιμότητα των εμβολίων. Παρ’όλ’αυτά τα υποστηρίζουν με πάθος, κατά κύριο λόγο γιατί παρέλαβαν σαν δεδομένη τη θετική άποψη από τους προγενέστερους γιατρούς που συνάντησαν στην εκπαίδευσή τους. Ο δεύτερος λόγος είναι οικονομικός, για όσους τουλάχιστον γιατρούς δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Ο τρίτος λόγος αυτής της φανατικής και ατεκμηρίωτης υποστήριξης των γιατρών προς τα εμβόλια, είναι το γεγονός ότι η πληροφόρησή τους και η εκπαίδευσή τους μετά το πανεπιστήμιο, επαφίεται αποκλειστικά σχεδόν, στις φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες βεβαίως έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να μυθοποιούν τα εμβόλια. Για του λόγου το αληθές αναφέρω ότι εδώ στην Κύπρο το Σάββατο 6 Μαρτίου 1999 διαβάσαμε στις εφημερίδες ότι έγινε “σεμινάριο για εμβόλια”. Παρόντες η Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου, εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας, αλλά παρών επίσης ήταν ο Δρ. Jacques Haddad ο οποίος είναι ο εκπρόσωπος του τμήματος εμβολίων της φαρμακευτικής εταιρείας MSD. Όλα τα έξοδα του σεμιναρίου (έγινε στο Γιώρκειον, και ήρθαν ομιλητές από την Ελλάδα) πληρώθηκαν από τη φαρμακευτική αυτήν εταιρεία, και – για όσους διαβάζουν πίσω από τις γραμμές- σκοπός του σεμιναρίου ήταν να διαφημιστεί καινούργιο εμβόλιο τής πιο πάνω εταιρείας. Ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις των γιατρών, που συμμετέχουν σε τέτοια σεμινάρια, που οργανώνουν, ή χρηματοδοτούν την οργάνωσή τους, οι φαρμακευτικές εταιρείες, το αποτέλεσμα είναι η “ενημέρωση” των γιατρών για συγκεκριμένα φαρμακευτικά προϊόντα και, κατ’επέκτασιν η προώθησή των προϊόντων αυτών από τους γιατρούς. Με αυτό τον τρόπο οι γιατροί γίνονται – σίγουρα άθελα τους – όργανα του marketing των διεθνών φαρμακευτικών κολοσσών.
Συνεχίζοντας την πιο πάνω σκέψη θα ήθελα να πω ότι είναι επιτέλους καιρός να πάψουμε να θεωρούμε τις φαρμακευτικές εταιρείες σαν κάποιους καλούς ανθρώπους που νοιάζονται για το καλό μας και για την υγεία μας. Ας δούμε την πραγματικότητα. Και τα εμβόλια και κάθε άλλο φάρμακο που παράγουν, το παράγουν γιατί θέλουν να βγάλουν χρήματα. Επενδύουν εκατομμύρια και θέλουν να τα πάρουν πίσω πολλαπλάσια. Είναι επιχειρήσεις ιδιωτικές, οι οποίες λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Κάθε χρόνο πρέπει να αυξάνουν τα κέρδη τους. Αλλά, όταν στόχος είναι το κέρδος, αναπόφευκτα ο ανταγωνισμός των εταιρειών θα βλάψει τη δική μας υγεία.
Πολλές φορές ακούγεται η άποψη ότι τα εμβόλια είναι σαν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, αφού με μια μικρή ποσότητα ουσίας πετυχαίνουμε αντίδραση του οργανισμού. Αυτό φαινομενικά φαίνεται να έχει κάποια λογική, αλλά η αλήθεια είναι ότι καμιά σχέση δεν έχουν οι εμβολιασμοί με τα θεραπευτικά αποτελέσματα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Άλλωστε, κατά την εφαρμογή των εμβολίων, καταργείται μια βασική αρχή της ομοιοπαθητικής, που είναι η αρχή της εξατομίκευσης. Τα εμβόλια εφαρμόζονται αδιακρίτως σε όλους, ανεξάρτητα από το ενεργειακό επίπεδο του καθενός, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες του και τις πιθανές ευαισθησίες που μπορεί να έχει. Αντίθετα στην ομοιοπαθητική για να δοθεί ένα φάρμακο πρέπει να αναζητηθεί το “όμοιο” , δηλαδή να βρεθεί το φάρμακο εκείνο, που ιδιοσυγκρασιακά καλύπτει τον συγκεκριμένο ασθενή.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η έννοια της ενέργειας και της ενεργειακής υπόστασης του ανθρώπου αρχίζουν μόλις να γίνονται κατανοητά στις χώρες μας. Αφού η ύλη είναι ενέργεια άρα και ο άνθρωπος είναι ένα ενεργειακό σύνολο. Ο Γιώργος Βυθούλκας στο βιβλίο του “Η επιστήμη της Ομοιοπαθητικής” γράφει ότι “ο ανθρώπινος οργανισμός είναι κάτι περισσότερο από το απλό άθροισμα των υλικών συστατικών του και αυτό φανερώνεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τη στιγμή της σύλληψης και του θανάτου. Από εδώ εικάζεται η ύπαρξη μιας ευφυούς ζωτικής δύναμης, η οποία διαποτίζει, κατευθύνει και ισορροπεί τον οργανισμό σε συνθήκες τόσο υγείας όσο και ασθένειας”. Ο μεγάλος αμερικανός ομοιοπαθητικός γιατρός James Tyler Kent, πριν από ένα αιώνα, έγραψε ότι η ζωτική δύναμη “είναι προικισμένη με μορφοποιητικό νου, υπόκειται σε μεταβολές, διαπερνά την υλική υπόσταση χωρίς να την αντικαθιστά, δημιουργεί την τάξη στο σώμα, χαρακτηρίζεται από ποιότητα και όχι ποσότητα, είναι προσαρμοστική και δημιουργική”. Θα μπορούσε να προσθέσει κανείς, ότι αυτή η ζωτική δύναμη είναι η “ζώσα πνοή” που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο. Με τα επιστημονικά βέβαια κριτήρια και τις σύγχρονες γνώσεις της φυσικής ο Γιώργος Βυθούλκας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή η ευφυής ζωτική δύναμη που διαπερνά τον ανθρώπινο οργανισμό “αποτελεί ενδεχομένως ένα πεδίο όμοιο ή ανάλογο με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο”. Και σε άλλο σημείο αναφέρει: “Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του ανθρώπινου σώματος μπορεί να θεωρηθεί ως το “δυναμικό επίπεδό” του –ένα πεδίο ασύλληπτης πολυπλοκότητας, το οποίο ωστόσο υπακούει σε νόμους και αρχές, που βρίσκουν τη θεμελίωση τους στις ηλεκτρομαγνητικές έννοιες του συντονισμού, της αρμονίας, της ενίσχυσης και της παρεμβολής. Συνεπώς αυτοί οι νόμοι και οι αρχές είναι η βάση της νέας “Ενεργειακής Ιατρικής”.
Με βάση τα πιο πάνω και για να επανέλθουμε στο θέμα των εμβολίων, προκύπτει το πολύ σημαντικό ερώτημα: Tι συμβαίνει στο δυναμικό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και κατ’επέκτασιν στη ζωτική δύναμη του ανθρώπινου οργανισμού, όταν εισχωρούν σε αυτόν ξένοι προς τον οργανισμό νοσηροί παράγοντες, όπως είναι τα εμβόλια; Ο Γιώργος Βυθούλκας γράφει στο βιβλίο του “Η επιστήμη της Ομοιοπαθητικής” : “Τα συμπεράσματα των ομοιοπαθητικών ερευνητών είναι ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό περιπτώσεων, ο εμβολιασμός διαταράσσει βαθιά την υγεία του ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν χρόνιες αρρώστιες. Οποτεδήποτε γίνεται ένα εμβόλιο, υπάρχει η τάση να αλλάξει η ηλεκτρομαγνητική δονητική συχνότητα, κατά τον ίδιο τρόπο που αλλάζει από μια σοβαρή αρρώστια ή ένα αλλοπαθητικό φάρμακο” Αυτό καταγράφει ο Βυθούλκας αλλά αυτό είναι και καθημερινή εμπειρία των ομοιοπαθητικών γιατρών στο ιατρείο, κυρίως όταν εξετάζουν για πρώτη φορά μικρά παιδιά τριών-τεσσάρων χρόνων. Οι γονείς τα φέρνουν συνήθως στον ομοιοπαθητικό γιατρό μετά από πολύμηνες ταλαιπωρίες και πολύμηνη χρήση αντιβιοτικών και άλλων χημικών φαρμάκων. Τα κύρια προβλήματα σε αυτή την ηλικία είναι τα πολύ συχνά κρυολογήματα που επιπλέκονται με ωτίτιδες, βρογχίτιδες και άσθματα. Στη λήψη του ιστορικού διαπιστώνουμε σχεδόν πάντα, ότι τα προβλήματα του παιδιού άρχισαν μετά την εφαρμογή των εμβολίων και επιδεινώνονται με τις επαναληπτικές δόσεις των εμβολίων. Η ενεργειακή υπόσταση αυτών των παιδιών διαταράσσεται όταν εμβολιαστούν. Η ισορροπία που είχαν πριν από τα εμβόλια αντικαθίσταται με δυσαρμονία, που εκδηλώνεται με αρρώστια. Βεβαίως σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά θα πάνε στο γιατρό με κρυολογήματα και άσθματα. Οι βαρύτερες και βαθύτερες διαταραχές του βιοενεργειακού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του ανθρώπινου οργανισμού, θα δώσουν τους ασθενείς με τις χρόνιες ασθένειες που θα εμφανιστούν σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Μετά από την εφαρμογή ενός εμβολίου δύο είναι οι τρόποι που ο οργανισμός αντιδρά, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας του. Τα περιγράφει πολύ ωραία ο Γιώργος Βυθούλκας στο βιβλίο του “Η επιστήμη της Ομοιοπαθητικής” και από εκεί αντλούμε στοιχεία. Η πρώτη περίπτωση είναι να μην υπάρξει καμιά αντίδραση στο εμβόλιο. Ας εξετάσουμε τι σημαίνει αυτή η έλλειψη αντίδρασης. Μπορεί να σημαίνει δύο διαφορετικά πράγματα: α) έναν πολύ υγιή οργανισμό ή β) ένα οργανισμό με βαθιά ιδιοσυστασιακή αδυναμία, με χαμηλό δηλαδή επίπεδο υγείας.
Όταν αυτός που παίρνει το εμβόλιο είναι πολύ υγιής, ο οργανισμός του απλώς δεν είναι ευαίσθητος στο εμβόλιο, το εμβόλιο δεν έχει καμιά απήχηση στον οργανισμό και δεν συμβαίνει καμιά αντίδραση. Στη δεύτερη περίπτωση ο οργανισμός είναι πολύ αδύναμος, δονείται σε ένα πολύ πιο βαθύ επίπεδο ευαισθησίας και ο αμυντικός του μηχανισμός δεν έχει τη δυνατότητα να φέρει στην επιφάνεια μια άμεση αντίδραση στο εμβόλιο. Το σημαντικό στο σημείο αυτό είναι ότι και οι δύο αυτοί διαφορετικοί οργανισμοί, που δεν παρουσιάζουν αντίδραση μετά από έναν εμβολιασμό δεν θα αρρωστούσαν αν εκτίθεντο στην αρρώστια για την οποία γίνεται το εμβόλιο, διότι και οι δύο οργανισμοί δονούνται σε επίπεδα πολύ μακριά από το επίπεδο δόνησης της αρρώστιας. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται και οι δύο αυτοί άνθρωποι δεν θα αρρωστούσαν σε μια επιδημία π.χ πολιομυελίτιδας, γιατί ο ένας είναι πολύ υγιής και ο άλλος πολύ άρρωστος.
Αφού μελετήσαμε το πρώτο ενδεχόμενο, της έλλειψης δηλαδή αντίδρασης μετά από ένα εμβόλιο, ας εξετάσουμε και το δεύτερο ενδεχόμενο, που είναι η εμφάνιση αντίδρασης. Όταν ο οργανισμός αντιδρά στο εμβόλιο σημαίνει ότι η δονητική συχνότητα του εμβολίου είναι αρκετά κοντά με τη δονητική συχνότητα του ασθενούς, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και έτσι δημιουργείται συντονισμός. Η αντίδραση του οργανισμού είναι στην πραγματικότητα ένα σημάδι της απάντησης του οργανισμού στη νοσηρή επίδραση του εμβολίου. Υπάρχουν σύμφωνα με όσα γράφει ο Βυθούλκας, που επιβεβαιώνονται από την καθημερινή κλινική εμπειρία, τρεις πιθανοί τύποι αντίδρασης, που ο καθένας αντιπροσωπεύει διαφορετική ένταση απάντησης εκ μέρους του οργανισμού.
1.Ήπια αντίδραση
2. Έντονη αντίδραση με πυρετό και άλλα οργανικά συμπτώματα
3. Πολύ έντονη αντίδραση, με επιπλοκές όπως εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα, παράλυση κ.λπ.
Πιστεύω ότι ενδιαφέρει όλους μας να δούμε τι σημαίνει η καθεμιά από αυτές τις αντιδράσεις. Ποιο είναι το ενεργειακό υπόστρωμα του οργανισμού σε κάθε περίπτωση. Σε τελική ανάλυση θα πρέπει να δούμε ποια είναι η κατάσταση υγείας και ποια η δονητική συγγένεια του οργανισμού, με το εμβόλιο και την αρρώστια για την οποία γίνεται το εμβόλιο.
Στην πρώτη περίπτωση: Μια ήπια αντίδραση σημαίνει ότι ο οργανισμός είναι πράγματι ευαίσθητος στην αρρώστια για την οποία γίνεται το εμβόλιο και σαν απάντηση ο αμυντικός του μηχανισμός δημιουργεί μια τοπική φλεγμονή, φαγούρα και πόνο και ίσως λίγο πύον τοπικά στο σημείο της ένεσης. Εάν πάμε όμως βαθύτερα και σκεφτούμε ότι το εμβόλιο είναι στην ουσία κάτι ξένο για τον οργανισμό, αυτή η ήπια αντίδραση του οργανισμού δείχνει ότι ο αμυντικός μηχανισμός δεν είναι αρκετά ισχυρός ώστε να εξουδετερώσει τελείως το αποτέλεσμα του εμβολίου. Κατά συνέπειαν η νοσηρή επίδραση του εμβολίου παραμένει μέσα στον οργανισμό και η δονητική συχνότητα όλου του οργανισμού αλλάζει, ανάλογα με το πόσο ισχυρό είναι το εμβόλιο. Ο οργανισμός δηλαδή κάτω από την επίδραση μιας άλλης δόνησης, ενός ξένου μαγνητικού πεδίου, αλλάζει επίπεδο δόνησης. Αν το εμβόλιο είναι πολύ δυνατό, όπως είναι το εμβόλιο της ευλογιάς, και εφ’όσον δονείται πολύ κοντά στο επίπεδο ευαισθησίας του οργανισμού, η δονητική συχνότητα του οργανισμού μπορεί να αλλάξει τελείως επίπεδο. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι αδύνατο να επιστρέψει στο προ του εμβολιασμού επίπεδο, χωρίς τη βοήθεια ομοιοπαθητικής θεραπείας.
Στη δεύτερη περίπτωση: H αντίδραση δεν είναι τόσο ήπια, και ο αμυντικός μηχανισμός του ανθρώπου που υπόκειται στο εμβόλιο, βγάζει στην επιφάνεια γενικευμένα συμπτώματα, όπως είναι ο πυρετός, η κακουχία, η ανορεξία, μυϊκοί πόνοι κ.λπ. Αυτός ο τύπος αντίδρασης σημαίνει ότι ο αμυντικός μηχανισμός είναι αρκετά ισχυρός και μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη νοσηρή επίδραση του εμβολίου. Τέτοια αντίδραση βλέπουμε συνήθως σε παιδιά που ο αμυντικός τους μηχανισμός δεν έχει εξασθενήσει από εξωτερικούς νοσηρούς παράγοντες. Φυσικά, αναφέρει ο Βυθούλκας, αν ο αμυντικός μηχανισμός είναι ισχυρός και επιτύχει να εξουδετερώσει το εμβόλιο, ο οργανισμός θα παραμείνει απροστάτευτος στην αρρώστια για την οποία γίνεται ο εμβολιασμός. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα πολύ υγιή άτομα και τα πολύ άρρωστα, που δεν αντιδρούν καθόλου στο εμβόλιο, δεν έχουν ευαισθησία ούτε στο εμβόλιο ούτε στο μικρόβιο και δεν θα κολλήσουν ποτέ την αρρώστια, αν βεβαίως παραμείνουν στο ίδιο ενεργειακό επίπεδο. Αντίθετα, τα άτομα που παρουσιάζουν γενικευμένη αντίδραση, σημαίνει ότι είναι ευαίσθητα και στο εμβόλιο και στο μικρόβιο. Είναι ευαίσθητα αλλά έχουν και ισχυρό αμυντικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να εξουδετερώνουν το εμβόλιο, να μην αποκτούν ανοσία και μπορούν επομένως να κολλήσουν την αρρώστια σε μια επιδημία, παρά το γεγονός ότι εμβολιάστηκαν. Πιστεύω ότι όλοι οι γιατροί αλλά και όλοι οι γονείς έχουν δει ή έχουν ακούσει τέτοια περιστατικά.
Ο τρίτος τρόπος αντίδρασης: είναι η πολύ έντονη αντίδραση με επιπλοκές και σοβαρές παρενέργειες. Σε αυτή την περίπτωση η αντίδραση δείχνει και εδώ ότι η ευαισθησία του οργανισμού στην αρρώστια είναι ψηλή, με τη διαφορά ότι σε αυτά τα άτομα ο αμυντικός μηχανισμός είναι πολύ αδύναμος για να αντιμετωπίσει τη νοσηρή επίδραση του εμβολίου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια βαθιά αρρώστια. Αυτή είναι η πιο τραγική περίπτωση διότι αν ο ασθενής επιζήσει μετά το εμβόλιο και τις επιπλοκές του, η κατάσταση της υγείας του μπορεί να παραμείνει χαμηλή για μεγάλο διάστημα. Αναπτύσσονται στα άτομα αυτά χρόνιες ασθένειες από τον εμβολιασμό και μετά. Σε τέτοια άτομα μπορεί να χρειαστούν χρόνια ομοιοπαθητικής θεραπείας για να ξαναβρεί το άτομο ανεκτά επίπεδα υγείας. Και τούτο συμβαίνει γιατί ο αμυντικός μηχανισμός είναι σοβαρά εξασθενημένος. Μπορεί κανείς εδώ να αναφέρει το επιχείρημα ότι τα άτομα αυτά θα πάθαιναν τα ίδια αν κολλούσαν την αρρώστια σε μια επιδημία. Το επιχείρημα “στέκει”, με τη διαφορά ότι μπορεί το άτομο αυτό να ζήσει εβδομήντα χρόνια και να μη συμβεί ποτέ επιδημία της συγκεκριμένης αρρώστιας. Μπορεί επίσης σε μια επιδημία το παιδί αυτό να μην ερχόταν σε επαφή με το μικρόβιο και να μην κολλούσε. Αν το παιδί αυτό ζούσε ας πούμε στον Πύργο Τυλληρίας και ξεσπούσε μια επιδημία στη Λεμεσό, μπορούσε κάλλιστα να μην έρθει καθόλου σε επαφή με το μικρόβιο και να μην κολλήσει την αρρώστια. Βάζοντας του όμως το εμβόλιο το εκθέτουμε άμεσα στην επίδραση του μικροβίου, την οποία ο αμυντικός του μηχανισμός δεν μπορεί να αντέξει.
Στην πραγματικότητα – και είναι τραγικό να το σκεφτεί κανείς – τα εμβόλια δημιουργήθηκαν για να προστατεύσουν υποτίθεται αυτά τα άτομα της τελευταίας κατηγορίας που αναλύσαμε πιο πάνω. Γιατί το λέω αυτό. Ας σκεφτούμε λίγο μαζί τα επιχειρήματα που αναπτύσσουν οι παιδίατροι κυρίως, αλλά και η έντεχνη προπαγάνδα των φαρμακοβιομηχανιών. Μάς λένε λοιπόν ότι η ιλαρά είναι μια επικίνδυνη ασθένεια διότι μπορεί να έχει επιπλοκές και να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα και θάνατο. Για να τα προλάβουμε αυτά μάς λένε ότι πρέπει οπωσδήποτε να εμβολιάσουμε μαζικά όλα τα παιδιά. Το επιχείρημα φαίνεται σοβαρό και φυσικά τρομάζει. Ο καθηγητής της Παιδιατρικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών Ματσανιώτης γράφει στο πανεπιστημιακό του σύγγραμμα ότι εγκεφαλομυελίτιδα μπορεί να παρουσιαστεί μετά από ιλαρά σε ποσοστό ένα τοις χιλίοις. Επίσης στην Αμερική, όπου κρατούνται αρχεία για αυτές τις περιπτώσεις, θεωρούν ότι η υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτις, που σχετίζεται επίσης με την ιλαρά και είναι θανατηφόρα, είναι πολύ σπάνια-μία περίπτωση στο εκατομμύριο.(J.of the Americ.Med.Assoc. 1972). “Προβλήματα και κινδύνους δημιουργούν μόνο αι επιπλοκαί της ιλαράς, άνευ των οποίων η πρόγνωσις είναι καλή” μάς λέει και πάλιν ο καθηγητής παιδιατρικής Ματσανιώτης. Με απλά λόγια αν σε μια επιδημία ιλαράς αρρωστήσουν 1000 παιδιά μπορεί 1 από αυτά να έχει σοβαρές επιπλοκές και να πεθάνει ενώ άλλα 2-3 μπορεί να έχουν άλλες επιπλοκές μη θανατηφόρες, που μπορεί όμως να αφήσουν μόνιμα τα σημάδια τους. Είναι σαφές, με βάση αυτά που αναπτύξαμε πιο πάνω ότι τα παιδιά αυτά έχουν ένα αδύνατο αμυντικό μηχανισμό και μια τέτοια δονητική συχνότητα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την προσβολή από τον ιό της ιλαράς. Τα άλλα 997 παιδιά από τα χίλια που θα νοσήσουν, θα ακολουθήσουν τον κύκλο της αρρώστιας—πυρετός,καταρροϊκά φαινόμενα, εξάνθημα—θα ταλαιπωρηθούν μερικές ημέρες, αλλά ο οργανισμός θα ξεπεράσει την ασθένεια, θα βγει νικητής και θα έχει αποκτήσει και ισόβια ανοσία. Αν δεν υπήρχε ούτε ένα θανατηφόρο κρούσμα ιλαράς, ίσως οι φαρμακοβιομηχανίες να μη μπορούσαν να επενδύσουν πάνω στους φόβους μας και να μην κατασκεύαζαν εμβόλιο. Κατασκεύασαν το εμβόλιο για να προστατεύσουν, υποτίθεται, αυτό το ένα τοις χιλίοις που κινδυνεύει. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτό το αδύναμο, εξασθενημένο ένα τοις χιλίοις εκτίθεται στον ιό της ιλαράς μέσα από το εμβόλιο, με αποτέλεσμα να υποφέρει και να υφίσταται τις βαριές παρενέργειες του εμβολιασμού. Το ότι μπορεί το εμβόλιο της ιλαράς να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα με σπαστικές παραλύσεις δεν είναι μόνο γραμμένο στα βιβλία και στα ξένα περιοδικά. Είναι μια πραγματικότητα που υπάρχει δίπλα μας. Προσωπικά έχω την εμπειρία ενός παιδιού που σήμερα είναι ήδη ενήλικας και θα υποφέρει από μια ισόβια σπαστική παράλυση μετά από το εμβόλιο της ιλαράς στη βρεφική του ηλικία.
Και μια και μπήκαμε σε βαθύτερα νερά ας μείνουμε στην ιλαρά για να σάς αναφέρω τι λέει ο αμερικανός παιδίατρος Robert Mendelson. O Robert Mendelson (διευκρινίζω ότι σήμερα δεν ζει πλέον), ήταν ένας κλασσικός παιδίατρος, ο οποίος τόλμησε στη δεκαετία του εβδομήντα να βγει και να πει ευθαρσώς την αντίθεσή του στους μαζικούς εμβολιασμούς. Αυτοί που γράφουν σήμερα βιβλία εναντίον των εμβολίων, τον θεωρούν ένα πολύ γενναίο άνθρωπο, γιατί τόλμησε να πάει κόντρα στα κατεστημένα και μάλιστα πριν από τριάντα χρόνια, που η προπαγάνδα για τα εμβόλια ήταν στις δόξες της. Ο Mendelson λέει λοιπόν στο βιβλίο του “Confessions of a Medical Heretic” : “Μετά από δεκαετίες εμπειρίας με την ιλαρά, αμφισβητώ αυτή τη στατιστική και το ίδιο κάνουν και άλλοι παιδίατροι. Ο επιπολασμός ένα στα χίλια μπορεί να είναι ακριβής για παιδιά που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και υποσιτισμού, αλλά στις μεσαίες και ανώτερες εισοδηματικές τάξεις, ο επιπολασμός της πραγματικής εγκεφαλίτιδας είναι πιθανότατα λιγότερος από 1/10.000 ή 1/100.000.” “Θεωρώ τους κινδύνους που προκύπτουν από το εμβόλιο της ιλαράς απαράδεκτους, ακόμα και αν υπήρχαν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ότι το εμβόλιο έχει αποτέλεσμα – και δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία” Προσέξτε αυτό το τελευταίο που γράφει ο αμερικανός παιδίατρος. Το τόνισα και στην αρχή αυτού του κειμένου. Στην πραγματικότητα ΔΕΝ υπάρχουν στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Είναι όλα μια σειρά από μύθους που καλούμαστε να αποδεχτούμε και να τους περάσουμε και στις επόμενες γενιές.
Παρ’όλο που αμφισβητώντας τα εμβόλια μοιάζουμε με κάποιον που αρνείται το αλάθητο του πάπα, δεν μπορούμε να σιωπούμε επ’άπειρον μπροστά σε αυτή την βαριά περίπτωση επιστημονικής μυωπίας, όπως χαρακτηρίζει το θέμα των εμβολιασμών ο Δρ. Kris Gaublomme, ο οποίος εκδίδει στην Ευρώπη το μοναδικό στον κόσμο περιοδικό που ασχολείται κριτικά με τα εμβόλια. Θα βασιστούμε στις απόψεις του Δρος Gaublomme, προσπαθώντας να ανασκευάσουμε τη μυθολογία που υπάρχει γύρω από τα εμβόλια. Αλλά ας δούμε πρώτα τι λέει ο Mendelson και ποιες αντιρρήσεις έχει.
“Παρ’όλο που χορηγούσα και εγώ ο ίδιος τα εμβόλια στα πρώτα χρόνια της δουλειάς μου, έχω γίνει ένας σταθερός αντίπαλος του μαζικού εμβολιασμού, εξ αιτίας των μυριάδων κινδύνων που μπορούν να προκαλέσουν. Τα βασικά σημεία των σκέψεών μου είναι τα εξής:
1. Δεν υπάρχει πειστική επιστημονική απόδειξη ότι ο μαζικός εμβολιασμός μπορεί να πιστωθεί με την ελάττωση οποιασδήποτε ασθένειας της παιδικής ηλικίας… … Εάν οι εμβολιασμοί ήταν υπεύθυνοι για την εξαφάνιση αυτών των ασθενειών στις Ηνωμένες πολιτείες, θα πρέπει κάποιος να διερωτηθεί γιατί εξαφανίστηκαν συγχρόνως και στην Ευρώπη, όπου δεν έλαβε χώραν μαζικός εμβολιασμός.
2. Είναι ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι το εμβόλιο Salk είναι υπεύθυνο για τη διακοπή των επιδημιών πολιομυελίτιδας που μάστιζαν τα αμερικανόπουλα στις δεκαετίες του σαράντα και του πενήντα. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί σταμάτησαν επίσης οι επιδημίες και στην Ευρώπη, όπου δεν έγινε ευρεία χρήση του εμβολίου της πολιομυελίτιδας; Αλλά – κάτι που έχει σχέση με την τρέχουσα πραγματικότητα – γιατί ο ζωντανός ιός του εμβολίου Sabin, εξακολουθεί να χορηγείται στα παιδιά (δεκαετία 1970), παρ’όλο που ο Δρ. Jonas Salk που ανακάλυψε το πρώτο εμβόλιο, υπέδειξε ότι είναι το εμβόλιο Sabin που προκαλεί τις περισσότερες από τις περιπτώσεις πολιομυελίτιδας που εμφανίζονται; Το να συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε με τη βία αυτό το εμβόλιο στα παιδιά, είναι παράλογη ιατρική συμπεριφορά, που επιβεβαιώνει την άποψή μου, ότι οι γιατροί με συνέπεια επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Μαζί με το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας γινόμαστε μάρτυρες της απροθυμίας του ιατρικού κόσμου να εγκαταλείψει το εμβόλιο της ευλογιάς, το οποίο παραμένει σαν η μόνη αιτία θανάτων από ευλογιά εδώ και τρεις δεκαετίες μετά την εξαφάνιση της αρρώστιας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σκεφτείτε το! Για τριάντα χρόνια βρέφη – παιδιά πεθαίνουν από το εμβόλιο της ευλογιάς παρ’όλο ότι δεν απειλούνται πλέον από αυτή την ασθένεια.
3. Υπάρχουν σημαντικοί κίνδυνοι που συνδέονται με κάθε εμβολιασμό και πολυάριθμες αντενδείξεις, που κάνουν τελικά επικίνδυνη πράξη το να δίνονται εμβόλια στα παιδιά σας. Παρ’όλο που οι γιατροί τα χορηγούν σαν πράξη ρουτίνας, συνήθως χωρίς να προειδοποιούν τους γονείς και χωρίς να προσδιορίζουν κατά πόσο το εμβόλιο αντενδείκνυται για το παιδί. Κανένα παιδί δεν πρέπει να εμβολιάζεται χωρίς να γίνεται αυτός ο προσδιορισμός, αλλά παρ’όλ’αυτά χιλιάδες παιδιά στέκονται στη γραμμή για να πάρουν το εμβόλιο στο βραχίονά τους, χωρίς να λαμβάνεται καμιά πληροφορία γι’αυτά τα παιδιά.
4. Ενώ οι μυριάδες βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι (επιπλοκές) των περισσοτέρων εμβολίων είναι γνωστοί (αλλά σπάνια αναλύονται) κανένας δεν ξέρει για τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις της ένεσης ξένων πρωτεϊνών στο σώμα του παιδιού σας. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι κανένας δεν κάνει κάποια σοβαρή έρευνα για να ανακαλύψει τις επιδράσεις αυτές.
5. Υπάρχει μια αυξανόμενη υποψία ότι οι εμβολιασμοί εναντίον σχετικά αβλαβών παιδικών ασθενειών, μπορεί να ευθύνονται για τη δραματική αύξηση των αυτοανόσων ασθενειών, από τότε που εισήχθησαν οι εμβολιασμοί. Αυτές είναι τρομακτικές ασθένειες όπως ο καρκίνος, η λευχαιμία, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η κατά πλάκας σκλήρυνση, ο ερυθηματώδης λύκος και το σύνδρομο Guillain–Barre. Μια αυτοάνοσος ασθένεια μπορεί να εξηγηθεί απλά σαν μια ασθένεια όπου οι αμυντικοί μηχανισμοί του οργανισμού δεν μπορούν να κάνουν διαχωρισμό ανάμεσα στους ξένους εισβολείς και στους συνήθεις ιστούς του σώματος με αποτέλεσμα ο οργανισμός να αυτοκαταστρέφεται. ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΜΑΓΟΥΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΛΑΡΑ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΑΙ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ;”
Αυτά διερωτάται ο Mendelson πριν από τριάντα χρόνια. Η πρώτη από τις αντιρρήσεις που αναφέρει πιο πάνω έχει ακριβώς να κάνει με έναν από τους μύθους με τους οποίους περιβάλλονται τα εμβόλια. ότι δηλαδή έπαιξαν ρόλο για να σταματήσουν οι επιδημίες και ότι η απουσία εμβολιασμών είναι η αιτία ξεσπάσματος επιδημιών. Πρόκειται για μύθο. Σε καμιά χώρα δεν έχουν αναπτυχθεί τόσο έντονα προγράμματα εμβολιασμών όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρ’ολ’αυτά οι περιπτώσεις ιλαράς αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Αναφέρεται σχετικά η μελέτη του T.L Gustafson με τίτλο: “Επιδημία ιλαράς σε ένα πλήρως εμβολιασθέντα σχολικό πληθυσμό”, που δημοσιεύθηκε το 1987 στο New England Journal of Medicine. Σε επιδημία ιλαράς στις ΗΠΑ το 1990 αναφέρθηκαν 27.000 κρούσματα ιλαράς. Το εμβόλιο για την ιλαρά ήταν διαθέσιμο στην Αμερική από το 1957. Εν τούτοις από το 1983 μέχρι το 1990 υπήρξε μια αύξηση των κρουσμάτων κατά 423%. Το 1985 η αμερικανική κυβέρνηση ανέφερε ότι το 80% των περιστατικών ιλαράς που είχαν δηλωθεί είχαν κάνει το εμβόλιο της ιλαράς. Το 1986 υπήρξε μια επιδημία ιλαράς στο Corpus Christi του Texas στην οποία επιδημία το 99% των παιδιών που αρρώστησαν είχαν εμβολιαστεί εναντίον της ιλαράς. Ο Paavo Airola στο βιβλίο του Everywomans book αναφέρει ότι μια μελέτη της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας έδειξε ότι σε μια ομάδα παιδιών που δεν είχαν εμβολιαστεί και εκτέθηκαν σε επιδημία ιλαράς, τα κρούσματα ήταν 2,4% ενώ σε άλλη ομάδα παιδιών στον ίδιο χώρο, που είχαν εμβολιαστεί εναντίον της ιλαράς τα κρούσματα ήταν 33,5%.
Στην πρώην ανατολική Γερμανία ο εμβολιασμός κατά της ιλαράς ήταν υποχρεωτικός, όμως έχουν περιγραφεί επιδημίες προκαλώντας θανάτους σε ενηλίκους. Οι εκστρατείες εμβολιασμών στη Σουμάτρα κατά της ευλογιάς σταμάτησαν, επειδή όσο περισσότεροι εμβολιασμοί γίνονταν τόσο περισσότερες απώλειες αναφέρονταν. Μια άλλη πληροφορία που μάς δίνει ο Δρ. Gaublomme είναι ότι στο νησί Μαδέρα η ασθένεια πολιομυελίτιδα ήταν τελείως άγνωστη. Τα πρώτα περιστατικά στο νησί αναφέρθηκαν λίγα χρόνια μετά τον εμβολιασμό του πληθυσμού.
Το θέμα λοιπόν της αποτελεσματικότητας των εμβολίων δεν είναι παρά ένας έντεχνα καλλιεργημένος μύθος. Υπάρχει ένα πλήθος στοιχείων λέει ο Δρ. Gaublomme, που λένε το αντίθετο. Αναφέρονται περιστατικά βρεφών που γεννήθηκαν με εμβρυοπάθεια από ερυθρά, από μητέρες που είχαν εμβολιαστεί για την ερυθρά στα χρόνια πριν τις εγκυμοσύνες τους. Φαίνεται ότι ορισμένες φορές δεν δημιουργούνται καθόλου αντισώματα ή δημιουργούνται αντισώματα και δημιουργείται μια ανοσία, η οποία κρατά μόνο για λίγα χρόνια, με αποτέλεσμα κάποιο σημαντικό ποσοστό γυναικών, να είναι τελικά ακάλυπτο σε μεγαλύτερες ηλικίες στη φάση της εγκυμοσύνης. Σε διαφορετικές περιπτώσεις τα κρούσματα πολιομυελίτιδας,ευλογιάς και ιλαράς αυξήθηκαν μετά από εκστρατείες εμβολιασμού. Στατιστικά δεν φαίνεται να υπάρχει επίδραση στην εξαφάνιση ασθενειών όπως ο κοκίτης, η φυματίωση και η διφθερίτιδα. Το δε εμβόλιο BCG εναντίον της φυματίωσης είναι πλήρως αναποτελεσματικό. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποστεί το εμβόλιο παρά τη γνώση των φαρμακευτικών εταιρειών και των γιατρών ότι δεν προσφέρει τίποτε. Σε τροπικές χώρες, όπου έγινε έντονη προσπάθεια εμβολιασμού με το εμβόλιο αυτό, η φυματίωση είναι ανεξέλεγκτη, μετατρέποντας σε άπιαστο όνειρο την ελπίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για ένα κόσμο χωρίς φυματίωση το 2000. Στην Αγγλία επίσης με τους εντατικούς εμβολιασμούς της δεκαετίας του 50 και του 60 υπολόγιζαν ότι η ασθένεια θα είχε εξαφανιστεί μέχρι το 1996 και δεν θα χρειάζονταν τα σχολικά προγράμματα εμβολιασμού για τη φυματίωση. Υπάρχουν όμως ακόμα και σήμερα 6000 κρούσματα το χρόνο κυρίως σε φτωχογειτονιές ορισμένων πόλεων της Αγγλίας όπου υπάρχει και θέμα υπερπληθυσμού.
Ένας άλλος μύθος που καλλιεργείται από όσους έχουν συμφέροντα, είναι το ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή. Ήδη με όσα αναφέραμε πιο πάνω καταδείξαμε ότι δεν είναι καθόλου ασφαλή και μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα επικίνδυνα για κάποιους ανθρώπους με χαμηλή ζωτική δύναμη και αδύναμο αντιδραστικό μηχανισμό. Ο Δρ. Gaublomme γράφει: “Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος παρενεργειών από εμβολιασμούς. Έχουν αναφερθεί υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του αναπνευστικού, άσθματα, δερματικά εξανθήματα, αϋπνία ή υπνηλία, διάρροιες, εμετοί, παθήσεις του εγκεφάλου με επιληψία, παραλύσεις, νοητική καθυστέρηση, διαταραχές συμπεριφοράς, καθυστέρηση ανάπτυξης, καταπληξία, εκχυμώσεις, αναιμία, διαβήτης, σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου των βρεφών, αλλεργίες, ρευματικές παθήσεις, συγγενείς ανωμαλίες, αυτοάνοσες διαταραχές, νευρίτιδες, μυοσίτιδες, αγγειακές φλεγμονές, εξελκώσεις, οφθαλμικές παθήσεις και διασπορά φυματίωσης.” Οι γιατροί και κυρίως οι παιδίατροι, ενδόμυχα γνωρίζουν και ίσως έχουν και εμπειρίες, προβλημάτων υγείας που δημιουργούνται από τα εμβόλια. Πείθονται όμως δυστυχώς ότι για λόγους γενικότερης πολιτικής πρέπει να κάνουν ανεξέλεγκτα τα εμβόλια σε όλα τα παιδιά.
Φαίνεται ότι πέρα από τις παρενέργειες που αναφέρθηκαν πιο πάνω, η καταπίεση των οξέων παιδικών ασθενειών στη βρεφική ηλικία συνδέεται με την ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών αργότερα στη ζωή τους. Αυτό είναι σύμφωνο με τις απόψεις της ομοιοπαθητικής αλλά το επιβεβαιώνει και ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet το 1985. Το άρθρο δηλώνει καθαρά πως υπάρχουν στοιχεία συσχέτισης ανάμεσα σε αρνητικό ιστορικό ιλαράς και ανάπτυξη ασθενειών του ανοσοποιητικού συστήματος, ασθενειών των δερματικών σμηγματογόνων αδένων, εκφυλιστικών ασθενειών των οστών και των χόνδρων και συγκεκριμένων όγκων”.
Η συσχέτιση των εμβολιασμών με τις αυτοάνοσες νόσους θεωρείται δεδομένη από τους πολέμιους των εμβολίων. Ας θυμηθούμε απλώς τα όσα έγραψε ο αμερικανός παιδίατρος Mendel son και τα έχουμε αναφέρει πιο πάνω. Ας προσθέσουμε επιπλέον και τους κινδύνους που δημιουργούνται από τα εμβόλια εξασθενημένων ζωντανών ιών. Υπάρχουν κίνδυνοι διασποράς του ιού σε εξασθενημένα άτομα. Εκεί δε που τα εμβόλια είναι πολλαπλά και μπορεί διαφορετικοί ζωντανοί ιοί να ενίενται στο σώμα διερωτάται κανείς τι γίνεται και τι μείγμα ωρολογιακής βόμβας δημιουργείται μέσα στον οργανισμό, με εντελώς άγνωστες και αδύνατο να προβλεφθούν συνέπειες.
Στην πραγματικότητα κανένας δεν έχει κάνει μακροχρόνια έρευνα για την ασφάλεια ή μη των εμβολίων. Εν πάση περιπτώσει όμως η Αμερικανική κυβέρνηση μέσω της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών θεωρεί ότι δεν υπάρχει ασφαλές εμβόλιο. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι από τον Ιούλιο του 1990 μέχρι τον Απρίλιο του 1994 αναφέρθηκαν σε αρμόδιο φορέα στην Αμερική 5,799 περιπτώσεις παρενεργειών μετά από το εμβόλιο MMR. Από αυτά τα περιστατικά 616 χρειάστηκαν νοσηλεία, 309 δεν συνήλθαν, 54 έμειναν ανάπηρα και υπήρχαν και τριάντα θάνατοι.
Ένας άλλος μύθος σε σχέση με τα εμβόλια είναι ότι βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα. Πρόκειται για μύθο. Μπορεί οι φαρμακοβιομηχανίες να ξοδεύουν εκατομμύρια λίρες για να φτιάξουν ένα εμβόλιο, αλλά τα λεφτά που ξοδεύουν δεν μετατρέπουν και το όλο δόγμα των εμβολίων σε επιστημονικό. “Σύμφωνα με τη λογική μου-λέει ο Δρ. Gaublomme– η επιστήμη πρέπει να είναι ένα λογικό σύστημα που μάς επιτρέπει να εξηγούμε γιατί συμβαίνουν ορισμένα πράγματα και να προβλέπουμε τι θα συμβεί σε ορισμένες περιστάσεις. Είναι όμως έτσι τα πράγματα με τους εμβολιασμούς; Όχι δεν είναι… κάθε άτομο είναι μοναδικό και ανοσολογικά αρκετά διαφορετικό από το διπλανό του. Αυτό σημαίνει πως κάθε άτομο έχει ευαισθησία σε ορισμένες ασθένειες και δεν έχει ευαισθησία σε άλλες ασθένειες. Για παράδειγμα κάποιοι άνθρωποι έχουν επιρρέπεια να αναπτύξουν διαβήτη ή ρευματισμούς, ενώ άλλοι δεν πρόκειται ποτέ να πάθουν κάτι τέτοιο. Τα προγράμματα εμβολιασμών όμως αγνοούν τελείως αυτό το γεγονός. Προσποιούνται πως όλοι έχουν την ίδια ευαισθησία σε κάθε ασθένεια και ενεργούν ανάλογα. Έτσι εκατομμύρια άνθρωποι εμβολιάζονται για ασθένειες τις οποίες δεν θα πάθαιναν ποτέ. Είναι αυτό επιστημονικό; Υπάρχει λόγος να υπερασπιζόμαστε μια τέτοια πολιτική;”
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα σαν ένδειξη αντι-επιστημονικότητας των εμβολιασμών είναι το γεγονός ότι τα εμβόλια γίνονται πολύ ενωρίς. Ακόμα και από την ηλικία των λίγων ημερών αρχίζουν να φορτώνουν τον οργανισμό των βρεφών με τις ξένες πρωτεΐνες των εμβολίων. Ζητούν ανοσολογική αντίδραση από έναν οργανισμό που ουσιαστικά είναι σε ανοσοκαταστολή. Το βρέφος πρέπει να γίνει ενός έτους για να αναπτύξει το αμυντικό του σύστημα και τεσσάρων χρόνων για να έχει πλήρη επίπεδα ανοσοσφαιρινών. Και όμως μέσα σε αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής του δέχεται όλα τα εμβόλια, που σε τελική ανάλυση είναι σαν ωρολογιακές βόμβες που δεν ξέρει κανείς πότε θα εκραγούν. Δεν ξέρει επίσης κανείς ποια τεράστια ζημιά γίνεται στο ανοσοποιητικό σύστημα.
Ένας ακόμα μύθος που έντεχνα καλλιεργείται είναι ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς τις ασθένειες για τις οποίες γίνονται τα εμβόλια. Ξεχνούν κατ’αρχήν αυτοί που τα λένε αυτά ότι από μόνος του ο οργανισμός με τους άρτιους αμυντικούς του μηχανισμούς, μπορεί να αντιμετωπίσει τα μικρόβια και τους ιούς. Ας το πούμε με πολύ απλά λόγια. Αν σήμερα ξεσπούσε μια επιδημία πολιομυελίτιδας στην Κύπρο και αν κανένας δεν ήταν εμβολιασμένος, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαμε ας πούμε πεντακόσια κρούσματα πολιομυελίτιδας σε όλη την Κύπρο. Από τις 700.000 του πληθυσμού θα υπέκυπταν στον ιό οι 500 δηλαδή ένα ποσοστό 0,01 του πληθυσμού. Ο υπόλοιπος πληθυσμός δεν θα πάθαινε τίποτε. Δεν είμεθα έρμαιο των μικροβίων. Οι φαρμακευτικές εταιρείες εμπορευόμενες το φόβο του απλού ανθρώπου, καταργούν κάθε έννοια επιστημονικότητας και ιατρικής γνώσης και μάς υποβάλλουν την ιδέα ότι είμαστε όλοι υποψήφια θύματα τρομακτικών επιδημιών. Εμείς λέμε ότι εάν κρατήσουμε από την παιδική ηλικία καθαρό τον οργανισμό από εμβόλια και χημικά φάρμακα, εάν ζούμε σε ένα σωστό και υγιεινό περιβάλλον, εάν τρεφόμαστε σωστά, εάν κρατούμε το πνεύμα μας καθαρό από ψυχικές τοξίνες ζήλιας, μίσους, απληστίας κλπ, εάν θεραπευόμαστε εμείς και τα παιδιά μας με ομοιοπαθητική και άλλες φυσικές ενεργειακές μεθόδους, τότε καμιά σοβαρή ασθένεια δεν μπορεί να μάς αγγίξει.
Αλλά ας μην επεκταθούμε άλλο. Για το θέμα της κριτικής για τα εμβόλια θα μπορούσε κανείς να γράψει πολύ περισσότερα.. Στο εξωτερικό έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία εναντίον των μαζικών εμβολιασμών και συνέχεια οι φωνές αυξάνονται και δυναμώνουν. Στην Αμερική, οι γονείς με παιδιά που έπαθαν ανεπανόρθωτες ζημιές από τα εμβόλια, έχουν δημιουργήσει μέχρι και σύνδεσμο με την ονομασία Dissatisfied Parents Together (ενωμένοι δυσαρεστημένοι γονείς), χρησιμοποιώντας έξυπνα τα αρχικά του τριπλού εμβολίου DPT (διφθερίτιδα, κοκίτης, τέτανος). Αυτή η οργάνωση που έχει στους κόλπους της απλούς ανθρώπους αλλά και επαγγελματίες σε νομικά και ιατρικά θέματα, δίνει βοήθεια ιατρική , νομική καθώς και ηθική υποστήριξη σε οικογένειες που έχουν υποστεί τις συνέπειες των εμβολιασμών. Υπάρχει μακρύς κατάλογος βιβλίων και οργανισμών που έχουν σχέση με αυτή την προσπάθεια αντίστασης στη λογική των μαζικών εμβολιασμών.
Θα κλείσω αναφέροντας ότι στην Ομοιοπαθητική ιατρική κάθε χρόνια κατάσταση κακής υγείας που μπορεί να αποδοθεί σε εμβολιασμό ονομάζεται Vaccinosis. Ένα βιβλίο με τον τίτλο αυτό γράφτηκε από τον ομοιοπαθητικό γιατρό J. Compton Burnet το 1884. Εκεί περιγράφει προβλήματα υγείας που σχετίζονται βασικά με το εμβόλιο της ευλογιάς που ήταν τότε σε ευρεία χρήση. Περιγράφεται η θεραπεία των αρρώστων εκείνων κυρίως με το ομοιοπαθητικό φάρμακο Thujα. Από το 1884 η Ομοιοπαθητική έχει αρνητική άποψη για τα εμβόλια και έχει δείξει τις συνέπειές τους στην υγεία του ανθρώπου. Παρ’όλ’αυτά οι φαρμακοβιομηχανίες καταφέρνουν να περνούν τη δική τους άποψη και να βλάπτουν ανεπανόρθωτα την υγεία ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Σαν κατακλείδα θα παραθέσω τον επίλογο της ομιλίας του Δρ Gaublomme σε ομιλία του στην Αθήνα σε σχέση με τα εμβόλια. Λέει λοιπόν ο Δρ. Gaublomme:
“Αν ξεσκεπάσουμε τους μύθους το μόνο μας συμπέρασμα μπορεί να είναι, πως οι οπαδοί των εμβολιασμών εν γνώσει τους και σκόπιμα, διατηρούν την παραίσθηση της αναγκαιότητας των εμβολιασμών. Το κάνουν αυτό παραβλέποντας την επιστημονική γνώση, αμελώντας επιπλέον κριτικές μελέτες, χειριζόμενοι την κοινή γνώμη και συμμαχώντας με τα υπεύθυνα κέντρα αποφάσεων. Η στάση αυτή είναι σκόπιμη, και επομένως εγκληματική, αμέλεια προς τη δημόσια υγεία, για χάρη της διάσωσης του γοήτρου ενός συγκεκριμένου τρόπου ιατρικής σκέψης και για χάρη του οικονομικού κέρδους των φαρμακευτικών βιομηχανιών. Τη στάση αυτή δεν μπορούμε να την ανεχόμαστε πλέον. Γνωρίζουμε τι συμβαίνει, και είναι ευθύνη μας να το γνωστοποιήσουμε στον κόσμο και να το σταματήσουμε.”
ΠΗΓΗ: www.drkatsonis.com
