Σκοπός αυτής της εισαγωγής είναι να δείξει τις βασικές αρχές που μπορούν να διέπουν μια αντισυστημική συλλογικότητα, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Το πρώτο σημείο που πρέπει να γίνει εδώ απόλυτα σαφές είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει οργάνωση που να είναι απολύτως αμεσοδημοκρατική.Εφόσον υπάρχει αντικειμενική ανάγκη να επιλέγονται κάποιοι εκπρόσωποι που να συντονίζουν τη δράση των τοπικών οργανώσεων, όποιες και αν είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες που προσπαθούν να μηδενίσουν τη δυνατότητά τους να αποκτήσουν αποφασιστικές αρμοδιότητες (άμεση ανακλητότητα, επιλογή με κλήρωση και με κυκλική εναλλαγή, σύντομη θητεία κτλ) και πάλι θα υπάρχει μια έκπτωση από την πλήρη άμεση δημοκρατία.
Όμως αν εξασφαλιστούν οι παραπάνω ασφαλιστικές δικλείδες, τότε μπορούμε να πούμε ότι η οργάνωση είναι αμεσοδημοκρατική σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν υπάρχει ουσιαστική αλλοίωση των επιθυμιών και των αποφάσεων των μελών από τους εκπροσώπους στα συντονιστικά των τοπικών οργανώσεων.
Πρέπει επίσης να διευκρινιστεί πως το οργανωτικό μέρος όσο πλήρες και αν είναι δεν αρκεί από μόνο του για να διασφαλίσει την αντι-ιεραρχική φύση της συλλογικότητας αν δεν συνοδεύεται από μία παράλληλη διαδικασία σύγκλισης και ανύψωσης του ιδεολογικό-πολιτικού και πολιτιστικού επιπέδου όλων των συμμετεχόντων. Το αμεσοδημοκρατικό οργανωτικό πλαίσιο είναι μια απολύτως αναγκαία αλλά όχι επαρκής προϋπόθεση για την διασφάλιση της λειτουργίας «από τα κάτω».
Oι κυριότερες οργανωτικές αρχές λοιπόν που προτείνονται είναι οι εξής: Α. ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΩΜΑ Β. ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ Γ. ΟΜΟΦΩΝΙΑ, ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ Δ. ΜΗ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ
- ΜΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΤΗΡΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΑ ΜΕΛΗ
- ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ – ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΗΦΘΕΙΣΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Ε. ΜΕΛΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
- ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ
- ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΘΗΤΕΙΑ
- ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΕ ΜΗ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ (Κλήρωση, Εκ περιτροπής συμμετοχή)
Αναλυτικότερα, για κάθε μία από τις παραπάνω αρχές:
Α. ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΩΜΑ Μια οποιαδήποτε πολιτική συλλογικότητα – και ιδιαίτερα μία με επαναστατικό χαρακτήρα – συνίσταται σε μια ελάχιστη κοινή συμφωνία που αναπτύσσεται μεταξύ συγκεκριμένων ατόμων στα ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά και σε άλλα σημαντικά ζητήματα. Η ελάχιστη κοινή συμφωνία δεν μπορεί παρά να αποκρυσταλλώνεται με συγκεκριμένο και ξεκάθαρο τρόπο σε πολιτικό πλαίσιο Αρχών και Στόχων και σε ένα οργανωτικό Πλαίσιο Λειτουργίας. Όσοι/όσες αποδέχονται τις παραπάνω θεμελιώδεις Αρχές συναποτελούν το συγκεκριμένο πολιτικό σώμα της συλλογικότητας, συνιστούν δηλαδή τα μέλη αυτής. Η θεσμοθέτηση μελών αποτελεί επομένως σύμφυτο γνώρισμα μιας συλλογικότητας που θέλει να διαδώσει και κυρίως να πραγματοποιήσει τους Στόχους και τις Αρχές της. Η λήψη όλων των αποφάσεων που αφορούν την συλλογικότητα μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από τα μέλη καθώς αυτά έχουν συμφωνήσει στις συγκεκριμένες κοινά αποδεκτές αρχές. Η αμεσοδημοκρατική όμως οργάνωση πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους για την παρακολούθηση των διαδικασιών, για την συνεισφορά της γνώμης τους και για την εθελοντική συμμετοχή τους, ακόμη και αν διαφωνούν λιγότερο ή περισσότερο με την κοινά αποδεκτή συμφωνία των μελών. Μόνο σε ειδικές περιπτώσεις οι συνελεύσεις μπορούν να είναι κλειστές και να πραγματοποιούνται αποκλειστικά με την συμμετοχή των μελών ή άλλων συγκεκριμένων ατόμων. Οι κατ΄ εξαίρεση αυτές περιπτώσεις καθορίζονται από τις ίδιες τις συνελεύσεις.
Β. ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ Οι κατευθυντήριες αποφάσεις λαμβάνονται από όλα τα μέλη με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Οι συνελεύσεις της συλλογικότητας είναι οι μόνες αρμόδιες να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση κρίνουν απαραίτητη. Η εξειδίκευση των κεντρικών αποφάσεων στους κατά τόπους χώρους και τα θέματα τοπικής σημασίας αποφασίζονται επίσης αμεσοδημοκρατικά από όλα τα μέλη των αντίστοιχων τοπικών οργανώσεων. Ο συντονισμός της δράσης των αμεσοδημοκρατικών συνελεύσεων πραγματοποιείται από αντίστοιχες Συντονιστικές Επιτροπές, οι οποίες ελέγχονται διαρκώς από το σύνολο των μελών με τους τρόπους που αναφέρονται γενικά στην παράγραφο Ε.
Γ. ΟΜΟΦΩΝΙΑ, ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ Απορρίπτουμε την λογική των εξουσιαστικών οργανώσεων που χαρακτηρίζονται από την ενεργή και πλήρη υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. Απορρίπτουμε το σκεπτικό όπου τα μειοψηφούντα μέλη καλούνται να αποδεχτούν, να διαδώσουν και κυρίως να εφαρμόσουν αποφάσεις που δεν τα εκφράζουν, αποσιωπώντας τις διαφοροποιήσεις τους πολύ συχνά από τον ευρύτερο κόσμο για χάριν της «ενιαίας» δράσης της ιεραρχικής οργάνωσης. Απορρίπτουμε όμως και τη λογική της δικτατορίας λίγων ή ακόμη και ενός οι οποίοι στο όνομα της ομοφωνίας εμποδίζουν ουσιαστικά την λήψη οποιασδήποτε απόφασης έρχεται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις τους, οδηγώντας πρακτικά τις δραστηριότητες της οργάνωσης είτε στην χειραγώγηση από ένα ισχνό τμήμα των μελών είτε στην απονέκρωσή τους και στην επακόλουθη διάλυση της οργάνωσης.
Έναντι και των δύο παραπάνω λογικών προτείνουμε το τρίπτυχο ΟΜΟΦΩΝΙΑ, ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Η πρόθεση όλων μας πρέπει να είναι η επίτευξη συναινετικών αποφάσεων που να εκφράζουν το σύνολο των μελών. Συνεπώς, πρέπει να καταβάλλεται η μέγιστη δυνατή προσπάθεια για την επίτευξη ομοφωνίας, μέσα από τη συζήτηση και την αμοιβαία ανταλλαγή επιχειρημάτων. Αν όμως εξαντληθούν όλα τα δυνατά περιθώρια για την επίτευξη συναίνεσης, τότε παλεύουμε για απόφαση που να συγκεντρώνει την αυξημένη πλειοψηφία των μελών. Αν ακόμη και η αυξημένη πλειοψηφία καταστεί ανέφικτη, τότε αναγκαστικά ακολουθείται ως τελευταία και μοναδική επιλογή, η λήψη απόφασης από την απλή πλειοψηφία. Τα μειοψηφούντα μέλη έχουν όμως και αυτά με τη σειρά τους κάθε δικαίωμα να μην εφαρμόσουν απόφαση που δεν τα εκφράζει, να γνωστοποιήσουν τις διαφοροποιήσεις τους όπου κρίνουν απαραίτητο και να εργαστούν για την πραγματοποίηση των δικών τους πεποιθήσεων. Είναι δυνατόν μάλιστα να τους διατεθεί από το ταμείο του αμεσοδημοκρατικού σώματος όπου ανήκουν, ποσό ανάλογο με τον αριθμό των μελών που διαφώνησαν για την πραγματοποίηση των δικών τους ξεχωριστών δράσεων.
Δ. ΜΗ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ
1. ΜΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΤΗΡΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΑ ΜΕΛΗ Τα μέλη έχουν τη δυνατότητα να μην εφαρμόσουν αποφάσεις με τις οποίες διαφωνούν και να γνωστοποιήσουν τις διαφωνίες τους, όπως συζητήθηκε παραπάνω. Όμως και τα υπόλοιπα μέλη διατηρούν το δικαίωμα να προτείνουν την απομάκρυνση μέλους ή μελών αν κρίνουν πως οι διαφοροποιήσεις που εκφράζουν δεν αφορούν μόνο επιμέρους ζητήματα αλλά παραβιάζουν τις βασικές Αρχές και τους Στόχους της οργάνωσης (πχ εκφράζουν θέσεις ρατσιστικές, εξουσιαστικές κτλ).
2. ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ – ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΗΦΘΕΙΣΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Έχουμε ως σκοπό την επέκταση της ελευθερίας του λόγου, την ελεύθερη ανταλλαγή επιχειρημάτων και ιδεών και την δημιουργία ενός γόνιμου διαλόγου ανάμεσα σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας στην κατεύθυνση της θεωρητικής και πρακτικής χειραφέτησης και στην ανάπτυξη αντιεκμεταλλευτικής και αμεσοδημοκρατικής συνείδησης. Επομένως, με βάση τις παραπάνω αρχές οδηγούμαστε στην πολιτική και οργανωτική θέση πως τα μέλη ενός επαναστατικού συνόλου μπορούν και πρέπει να μεταφέρουν στον κόσμο «εκτός» της συλλογικότητας την προσωπική τους άποψη και όχι να την καταπνίγουν για χάριν της «ενιαίας δράσης» της οργάνωσης. Έχουν όμως την ευθύνη ταυτόχρονα με την προσωπική τους άποψη να μεταφέρουν και πληροφόρηση για τις επίσημες αποφάσεις του συνόλου της οργάνωσης, ανεξάρτητα από το εάν αυτές διαφοροποιούνται ή όχι από τις προσωπικές τους απόψεις. Μόνο με αυτήν την παράλληλη διαδικασία είναι δυνατόν να αποφευχθεί η σύγχυση για το ποιες είναι οι θέσεις της συλλογικότητας, αλλά και να διατηρηθεί ακέραια η προσωπική άποψη, η προσωπικότητα και κατ΄ επέκταση η αυτονομία του ατόμου.
Ε. ΜΕΛΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
1.ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ
Κάθε μέλος Συντονιστικής Επιτροπής είναι άμεσα ανακλητό από τα αμεσοδημοκρατικά σώματα στα οποία ανήκει. Το σκεπτικό αυτής της αρχής είναι προφανές. Αποσκοπεί στο να περιορίσει στον ελάχιστο δυνατό βαθμό τα περιθώρια των συντονιστικών οργάνων για ενδεχόμενη χρήση της δικαιοδοσίας τους στην κατεύθυνση επιβολής εξουσιαστικών δομών και της καλλιέργειας αντίστοιχων συμπεριφορών
2. ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΘΗΤΕΙΑ Κάθε εκπρόσωπος μπορεί να παραμείνει στα συντονιστικά όργανα μόνο ένα προκαθορισμένο και σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως όχι πάνω από 3-6 μήνες) το οποίο ορίζεται από τις αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις.
3. ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΜΕ ΜΗ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ (Κλήρωση, Εκ περιτροπής συμμετοχή) Οι εκπρόσωποι των μελών στα συντονιστικά όργανα και σε οποιεσδήποτε άλλες θέσεις «ευθύνης» επιλέγονται μόνο με μη εκλογικές μεθόδους, όπως με διαδικασίες κυκλικής εναλλαγής μεταξύ των μελών ή/και με κλήρωση. Ο θεσμός της εκλογής ατόμων σε συγκεκριμένες θέσεις αποτελεί ουσιαστικά έναν «αριστοκρατικό»-ολιγαρχικό θεσμό. Αποδέχεται και διαιωνίζει τόσο στο επίπεδο της κοινωνίας όσο και σε αυτό της επαναστατικής συλλογικότητας, ένα σύνολο «2 ταχυτήτων». Από την μια πλευρά, δημιουργείται μία μεγάλη μάζα μελών με «χαμηλότερο» ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, μικρότερη «διάθεση» για αγώνα αλλά και πιθανότατα λιγότερες αντικειμενικές δυνατότητες για δράση (πχ. λιγότερος ελεύθερος χρόνος για βιοποριστικούς λόγους κτλ) και από την άλλη μια ελίτ ικανότερων («άριστων») μελών. Είναι βέβαια προφανές ότι ακόμα και στα μέλη ενός αντισυστημικού συνόλου, τα οποία χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη ομοιογένεια σε πεποιθήσεις και συμπεριφορές, υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στις γνώσεις, στην δράση και στις ικανότητες. Ο στόχος όμως δεν είναι να μονιμοποιηθούν οι διαφορές αυτές, αλλά ίσα ίσα να ελαττωθούν στην κατεύθυνση της γενικότερης καλλιέργειας και της κοινωνικής χειραφέτησης του συνόλου. Η εύκολη λύση της επιλογής ατόμων μέσα από μια ελίτ «ικανότερων» αναπόφευκτα οδηγεί στην δημιουργία των πρώτων σπερμάτων της ιεραρχίας. Σχηματίζει αργά ή γρήγορα μια κάστα «αξιότερων» μελών (εκλεγμένη μεν αλλά πάντα κάστα) που αποκτούν την αντίληψη πως τους χρειάζεται η «μάζα» πολύ περισσότερο από όσο χρειάζονται αυτοί την «μάζα». Έτσι, από τη στιγμή που τα «πιο άξια» μέλη παρουσιάζονται ως περισσότερο αναγκαία από τα υπόλοιπα, υψώνονται πάνω από αυτά και σχηματίζουν μια de facto εξουσιαστική δομή. Εφόσον όμως όλα τα μέλη της συλλογικότητας έχουν συμφωνήσει στο ίδιο κοινό πλαίσιο αρχών και έχουν δεσμευτεί για την υλοποίηση ενός ελάχιστου επιπέδου υποχρεώσεων πρέπει να θεωρούνται και να είναι ισότιμα μεταξύ τους.
Η ισότητα των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων δεν μπορεί για μία αντιεξουσιαστική συλλογικότητα να θυσιάζεται στο βωμό της «ανισότητας των ικανοτήτων».
ΠΗΓΗ: http://amdimsil.wordpress.com/
