Οι κρατούμενοι για ναρκωτικά κοντεύουν τους 5.000 -4.912 για την ακρίβεια, στο σύνολο των 11.645 κρατουμένων, ενώ από τους περίπου 400 θανάτους στις φυλακές από το 1998 οι μισοί έχουν συμβεί την τελευταία τετραετία. Οσο για την περίφημη απόφαση-πλαίσιο; Σύμφωνα με το υπουργείο, έχει ολοκληρωθεί το έργο της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και το κείμενο βρίσκεται στο στάδιο της τελικής επεξεργασίας προκειμένου οι ρυθμίσεις να ενταχθούν άμεσα σε ένα από τα νομοσχέδια που αναμένεται να κατατεθούν στη Βουλή, μας διαβεβαίωσαν χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις για το περιεχόμενο ή το χρονοδιάγραμμα που έχουν θέσει.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής ποινικής δικαιοσύνης είναι η ποινική μεταχείριση των εξαρτημένων από ναρκωτικά», μας λέει ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο ΑΠΘ και σύμβουλος των προγραμμάτων νομικής στήριξης στο ΚΕΘΕΑ Νίκος Παρασκευόπουλος, με τον οποίο συζητήσαμε σχετικά: «Οι αποφάσεις-πλαίσιο έχουν γενική διατύπωση και δεν δεσμεύουν τον νομοθέτη για λεπτομέρειες και εξειδικευμένες ρυθμίσεις, ούτε καν ως προς συγκεκριμένα ύψη ποινών. Η ποινική νομοθεσία έχει αντικείμενο ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια του πολίτη αλλά και τις ατομικές του ελευθερίες και είναι λογικό και συνταγματικά εγγυημένο το να θεσπίζεται από το Κοινοβούλιο με νομοθετική εργασία».
Πώς αξιολογείτε την ποινική αντιμετώπιση στις υποθέσεις με ναρκωτικά;
«Η ποινική αντιμετώπιση σε αυτές τις υποθέσεις είναι πολλές φορές δυσανάλογα αυστηρή όταν οι κατηγορούμενοι είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικά. Η νομοθεσία μας προβλέπει δικλίδες, σύμφωνα με τις οποίες οι εξαρτημένοι διακινητές τιμωρούνται με συντηρητικά ελαφρότερη ποινή σε σχέση με εκείνη των εν ψυχρώ διακινητών. Επίσης για την περίπτωση των εξαρτημένων προβλέπει μια σειρά από εναλλακτικά-θεραπευτικά μέτρα. Οι καταδικαζόμενοι για υποθέσεις σχετικές με ναρκωτικά στη μεγάλη τους πλειονότητα είναι εξαρτημένοι από ουσίες και επομένως το ζήτημα της μεταχείρισης των εξαρτημένων από το ποινικό δικαστήριο είναι το κυριότερο το οποίο αντιμετωπίζεται σήμερα. Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις για τους εξαρτημένους δεν εφαρμόζονται συχνά, ορισμένες μάλιστα από αυτές είναι σε πραγματική αχρησία είτε επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές είτε για διάφορους διαδικαστικούς λόγους είτε επειδή τα δικαστήριά μας είναι επί της ουσίας διστακτικά. Αυτό έχει αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να τιμωρούνται δυσανάλογα αυστηρά σε σχέση με την ευθύνη τους, αφού το μέγεθος της ευθύνης δεν προσδιορίζεται μόνο με βάση τις αντικειμενικές συνέπειες των πράξεών τους, αλλά επιπλέον και με βάση την ενοχή. Ετσι, στις φυλακές υπάρχει ένας υπερβολικός πληθυσμός από εξαρτημένους ανθρώπους, με αποτέλεσμα λόγω του συνωστισμού να επιβαρύνονται γενικότερα οι συνθήκες κράτησης. Αν λάβουμε υπόψη μας τους αριθμούς των κρατουμένων για σχετικές υποθέσεις, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ποινική μεταχείριση των εξαρτημένων από ναρκωτικά είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής ποινικής δικαιοσύνης. Η μη αναγνώριση της εξάρτησης από ναρκωτικά έχει αλυσιδωτές συνέπειες στη μεταχείριση του ανθρώπου ο οποίος δικάζεται, αφού οδηγεί σε προσωρινή κράτησή του καθώς και σε επιμήκυνση του χρόνου για απόλυση υπό όρους».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 06/09/2008
