Τα τσακάλια (και το λυκόσκυλο) της Δίωξης κάνανε πάλι τις διακοπές τους, σχεδόν την ίδια ημερομηνία (8 Αυγούστου) για 3η συνεχή χρονιά αλλά και πάλι σε λάθος νησί αποβιβάστηκαν…
αντί για το νησί της κόκας και της κατανάλωσης (Μύκονος), ξεβράστηκαν λίγο παραπέρα στη ραστώνη του Ρούκουνα στην Ανάφη…
Μήπως είχαν πληροφορίες για κάποιον μεγαλέμπορα ή μήπως ξέβρασε η θάλασσα κάνα βαρβάτο φορτίο στην ηλιοκαμένη παραλία?
Τίποτα από τα δύο, παρά μόνο μια μεθοδευμένη προσπάθεια, δυστυχώς με τη σύμφωνη γνώμη ντόπιων, να στιγματιστούν οι παραλίες ελεύθερης κατασκήνωσης «για να φύγουν οι βρομιάρηδες και να ‘ρθουν οι τουρίστες με τα φράγκα» και μαζί τους το κυρίαρχο ισοπεδωτικό μοντέλο τουρισμού που βιάζει τους φυσικούς πόρους και τις παραδοσιακές κοινωνικές δομές των νησιών.
Το αποτέλεσμα, τριήμερη ταλαιπωρία 7 ελευθεροκατασκηνωτών για μερικά τσιγάρα κάνναβης, και οι πρεζέμποροι να πίνουν μοχίτο γελώντας στα κρυφά με τα κατορθώματα των «οργάνων» τους …
Πόσο στοίχισε στο Δημόσιο, άρα σε όλους μας, κύριε Εισαγγελέα αυτή η επιδρομή και όλες οι προηγούμενες;
Για πιο λόγο τα όργανα της Δίωξης, που τόσα έχουν δαπανηθεί για την εκπαίδευσή τους, δεν ασχολούνται με τα παράνομα καρτέλ διακίνησης τοξικο-εξαρτιογόνων ουσιών, αλλά σπαταλάνε το χρόνο τους ψάχνοντας τους γυμνιστές ελευθεροσκηνήτες για μερικά τσιγάρα;
Για ποιο λόγο επιμένει η Πολιτεία στην καταστολή των χρηστών κάνναβης και ταυτόχρονα στη συντήρηση των παράνομων κυκλωμάτων διακίνησης εξαρτησιογόνων ουσιών; Για πιο λόγο στηρίζουμε ακόμα ως κοινωνία αποτυχημένες πολιτικές αντιμετώπισης του φαινομένου χρήσης και κατάχρησης ουσιών αντί να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα μέσα από πολιτικές μείωσης της βλάβης και αποποινικοποίησης της χρήσης, όπως έχουν δοκιμαστεί επιτυχημένα σε Πορτογαλία, Ισπανία, Γερμανία, Βέλγιο, Αγγλία, Ολλανδία, Ιταλία, και αλλού;
Γιατί είναι πολλά τα λεφτά και πολλά τα στόματα (αστυνομία, πολιτικοί, δικαστές και δικηγόροι, κλπ) που ταίζονται.
Φτάνει πια αυτή η κοροϊδία και το θέατρο του παραλόγου.
Η καταστολή δημιουργεί μια κοινωνία φοβισμένη και ανάλγητη. Οι κατασταλτικές πολιτικές για την αντιμετώπιση του «προβλήματος των ναρκωτικών» και ο «πόλεμος κατά των ναρκωτικών», που έχουν οδηγήσει στη γιγάντωση του παράνομου εμπορίου και την εξαθλίωση και παρανομία των χρηστών, μας έχουν στοιχίσει ακριβά με περισσότερους φυλακισμένους, περισσότερους χρήστες και περισσότερους θανάτους.
Ήρθε η ώρα να δούμε πιο σοβαρά το αντι-απαγορευτικό μοντέλο και να ξεφύγουμε από πολιτικές ηθικού πανικού.
Να αντιμετωπίσουμε τη χρήση και την κατάχρηση ανάλογα με την επικινδυνότητα των ουσιών και να αποποινικοποιήσουμε τους χρήστες για να απεξαρτηθούν επιτέλους από τα παράνομα κυκλώματα που τις διακινούν.
Διαβάστε σχετική ανακοίνωση που έστειλε κάποιος που τον ξύπνησαν άγρια εκείνο το πρωί στο Ρούκουνα…
Ανάφη. Το κυκλαδονήσι. Τόπος εξορίας τότε, αγαπημένος τώρα προορισμός για κάποιους – ας πούμε – αυτοεξόριστους του κόσμου της κατανάλωσης.
Χειροτέχνες ανθρώπινων σχέσεων στον τόπο της βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού. Παραλία Ρούκουνα, ελεύθερη κατασκήνωση κάτω από τα ανεμικά αρμυρίκια.
8 Αυγούστου 2009 ξημέρωμα ώρα 7:15. Κάποιος παλεύει ν’ ανοίξει απ’ έξω το φερμουάρ της σκηνής, μα εκείνο αντιστέκεται. Φωνές πάνω απ’ το κεφάλι μου. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΝΟΙΞΤΕ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ. Άγριο ξύπνημα.
Ήταν μαγικό το φεγγάρι χτές το βράδυ. Κι οι μουσικές που έφταναν από την παραλία ανάμεσα στους ήχους των κυμάτων. Ανοίγω το φερμουάρ. Έρχομαι μούρη με μούρη με τα λαγωνικά της δίωξης και το εκπαιδευμένο – υποθέτω – λυκόσκυλο που αρχίζει χωρίς δεύτερη κουβέντα να χώνει την έμπειρη μουσούδα του στα πράγματα τού ναρκοϋπόπτου, τα δικά μου δηλαδή.
Έχετε να δηλώσετε ναρκωτικές ουσίες ;
ΟΧΙ τους λέω και το πανάκριβο εκπαιδευμένο λυκόσκυλο συμφωνεί μαζί μου συνεχίζοντας τις ανέμελες βόλτες του γύρω απ’ τα πράγματά μου και την γύρω περιοχή της σκηνής. Όμως ο ευσυνείδητος κι εκπαιδευμένα δύσπιστος αστυνομικός δεν το βάζει κάτω. Σακίδια, τσαντάκια και κάθε είδους συσκευασία, ελέγχεται με επιμέλεια κι ερωτήσεις. Τέλος έρευνας. Κοιτάζω γύρω μου. Δεκάδες μισόγυμνοι άνθρωποι καθισμένοι τριγύρω από τις σκηνές και τα δεντράκια, κι άλλοι όρθιοι να τριγυρίζουν αργά μουδιασμένοι και έκπληκτοι γι αυτό το χτύπημα της μοίρας. Όλοι όπως κι εγώ, είχαν μόλις δεχτεί την εξευτελιστική έφοδο των αστυνομικών, το υποχρεωτικό αιφνιδιαστικό ξύπνημα και την έρευνα και μένουν τώρα αμίλητοι, παρατηρώντας σιωπηλοί τις κινήσεις των αστυνομικών που συνεχίζουν να σαρώνουν την παραλία προς τα πίσω. Σιωπή. Αυτή είναι η πιο ισχυρή ανάμνηση εκείνου του πρωινού. Πρώτη φορά τόσες δεκάδες άνθρωποι, σε τέτοια απόλυτη σιωπή. Φοράω ένα παντελόνι και ξεκινάω για την άλλη πλευρά της παραλίας εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η έφοδος να μάθω τι, πως, ποιούς.
Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 7:15 τα ξημερώματα από 20 περίπου αστυνομικούς – όλοι με πολιτικά – υποστηριζόμενων από εκπαιδευμένο λυκόσκυλο και με τυπική και από μακριά παρουσία εισαγγελέα που παρατηρούσε την εξέλιξη καθισμένος αναπαυτικά σε πολυθρόνα, κάτω από ένα δέντρο.
Στις λεκτικές αντιδράσεις ορισμένων αγανακτισμένων κατασκηνωτών, απάντησαν με άμεσες συλλήψεις, σε μία μάλιστα περίπτωση κοπέλας,χρησιμοποίησαν χειροπέδες τις οποίες και αφαίρεσαν μετά από τις διαμαρτυρίες του συγκεντρωμένου κόσμου.
Μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης,οι συλληφθέντες διαμαρτυρόμενοι κατασκηνωτές αφέθησαν ελεύθεροι ενώ συνελήφθησαν 7 άτομα με την κατηγορία κατοχής μικροποσότητας χασίς.
Οι συλληφθέντες μεταφέρθηκαν αρχικά στη Σαντορίνη και στη συνέχεια στη Νάξο όπου και δικάστηκαν στο αυτόφωρο την Δευτέρα 10 Αυγούστου και καταδικάστηκαν – παρά την απαλλακτική εισήγηση του εισαγγελέα της έδρας – σε 40 μέρες φυλακή ο ένας και από 20 μέρες οι άλλοι 6, όλοι με τριετή αναστολή.
Η καθ’ όλα έκνομη αυτή επιχείρηση που διεξάγεται για Τρίτη συνεχή χρονιά στη συγκεκριμένη παραλία της Ανάφης αλλά και σε άλλες παραλίες της χώρας που συγκεντρώνουν ελεύθερους κατασκηνωτές, γίνεται πάντα με το νομιμοποιημένο πρόσχημα της χρήσης απαγορευμένων ουσιών.
Όμως σ’ αυτή τη χώρα, το ξέρουν ακόμα και τα βότσαλα των Κυκλάδων – και το αποδεικνύουν άλλωστε τα πενιχρά ευρήματα όλων αυτών των θεαματικών επιχειρήσεων – πως οι τόποι διακίνησης και χρήσης ουσιών δεν βρίσκονται στις ερημικές παραλίες και τα αυτοσχέδια καταλύματα των ελεύθερων κατασκηνωτών, αλλά στα κέντρα των πόλεων κάτω απ’ τα μάτια της αστυνομίας, κι όπως επίσης βάσιμα πιθανολογείται, στα πολυτελή κότερα, τις βίλες και τα καθωσπρέπει και φυλασσόμενα μαγαζιά μαζικής διασκέδασης της τουριστικής βιομηχανίας που ανθούν στα γύρω πλούσια νησιά.
Μιάς και δεν έχουμε ικανή την υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών για τέτοιο σφάλμα εκτιμήσεων, έχουμε την ακλόνητη υποψία πως τέτοιες επιχειρήσεις ενάντια στους κατασκηνωτές δεν έχουν την παραμικρή σχέση με ναρκωτικά. Μας περνάει απ’ το μυαλό ας πούμε η σατανική σκέψη ότι στοχεύουν στον στιγματισμό συγκεκριμένων τόπων και εναλλακτικών πρακτικών διακοπών, ότι στοχεύουν στην διαρκή υπενθύμηση πώς κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής από το μακρύ χέρι του Ιαβέρη, ότι στοχεύουν στην ντε φάκτο νομιμοποίηση και εμπέδωση έκνομων πρακτικών της αστυνομίας και την κατάλυση των νόμιμων δικαιωμάτων της προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας των κατοίκων της Ελληνικής επικράτειας.
Κι αν πέφτουμε έξω, η πολυπράγμων και εκπαιδευμένη “ δίωξη “ ας μας διαψεύσει. Το καλοκαίρι είναι μεγάλο, τα πλούσια νησιά και οι διακινητές ουσιών είναι όλα στη θέση τους και εμείς λαμβάνουμε ειδήσεις. Έχουμε υπομονή και περιμένουμε νέα.
Ανάφη 11. 8. 2009
